ستاره صلح را
به بالای سرش سپرد
به صدهزار سیارک دور
صدهزار سال کهکشان نور
سادگی جنگل را
به لاک پشت ها سپرد
لاک پشت نگهبان گل
چشمه ای که می رقصد
در سپیده دم صبح
تو را به خود سپردم
آموختم که به هیچ دست
نتوانمت سپرد
گردنبد قلبت را می ربایند
به مرگ ستاره تراش خورده اش
مرگ نگارگر پیکر عشق
تهدید می شوی و
در آخر
می دانم
کنارم نخواهی بود