ناله هایت موج خروشِ تواَند
گفته هایت مگر به گوشِ تواَند
تو که در کوچه ی بن بستی واین
چلچله ها خانه به دوشِ تواَند
با حضورِ بالِ شکسته چرا؟
توبگوچرا فراموشِ تواَند؟
نوکِ شمشیرِ تو حواله ی ما
همه تسلیمِ این خروشِ تواَند
صد ستاره در تماشایِ تو باز
این همه در صفِ فروشِ تواَند
باجفایت سازِگاری شده است
چون غلامِ حلقه برگوشِتواَند
آسمان ترانه می خواند واین
بلبلانت مست ومدهوشِ تواَند