سستی از کجا آمد ؟
از کدام سلولِ بیهودگی ؟
که گاهِ من شد
گاهِ دیروز و امروز و هیچ .
افراشته چون همه افراشتنی های افراشته ام .
چه راست و چه کج
افراشته باد همه افراشتنی ها
تا غرورِ انسان و انسانی
نانِ سفره و اسباب بازی کودکان باشد .
قله ها
مجنونِ بوسیدنِ پای فاتحانِ حریص .
قله ها
چه خاموش
چه آتشبار .
__________________________
تابستان 85