میلاد امام حسین(ع) سر تا سر افلاک امشب غرق نور است جمع ملائک شادمان غرق سرور است. ازعرش جاری شد به عالم سیلی از نور اندر میان انجم ومهتاب شور است آمد به دنیا نوگل زهرای اطهر(س) نامش حسین است ورخش چون روی حور است جدش محمد (ص) روی لب صد خنده دارد برروی دستانش حسین یک تکه نور است زهرای اطهر زین تولد شاد شاد است بابش علی مرتضی از غصه دور است یک غنچه خندان دیگر نزد احمد نامش حسن کزحلم چون سنگ صبوراست شد نور عرش ایزدی کامل به جنت از پنج نوری که عیان در کوه طوراست بر باده نوشان این سبو بادا گوارا این باده گلگون که در جام بلور است سردار آزادی انسان شد تولد از مقدمش نابود جور و ظلم و زور است آزادگان نسل آدم را چراغ است شمع هدایت بهر هر بینا و کور است دین محمد (ص) استوار از خون او شد معنا و تفسیری ز قرآن و زبور است