هیچ

هیچ  اسـت  روزگار و  بـر او اعتبار هیچ

رخصت نمی دهد  به  کسی  روزگار هیچ

بـر هیچ  امـر نیست  بـه  کارت  اراده ای

داری   هـزار  جبـر ،  ولـی  اختیـار هیچ

محصورِ  سـرنوشـت  و  گرفتـارِ  قدرتـی

راهی که  تا  رها بشوی زین حصار هیچ

بـر هـر چه  می کنیم  جزا و عقوبت است

چـون  هسـت   انتقـاد  بسـی ، افتخـار هیچ

راهِ  نفـس   گـرفـت  ز تحکیـم   زنـد گـی

دستی  کـه از تـو بـاز کنـد ایـن  فشار هیچ

ما معتکـف  بـه  دیـرِ رفاقـت  شدیـم  لیک

یاری  نکــرد  هیچکـس از ایـن  دیار هیچ

اقرار نیست  بر لبِ هرکس که  وعده  داد

پـا  را  نبستـه انـد  بـه  قـول  و قـرار هیچ

بر فطرتِ  نهفته  که  حاکم به طبعِ  ماست

نسبـت   نمی دهنـد  بـه  ایـل  و  تبـار هیچ

از وعده ای که  بود  به خوب و بدِ  زمان

مـا   را  بـه   روزگار  نشـد  آشـکار هیچ

ارجی نداشت  سعی و تلاشی که  کرده ایم

مـزدی  نبوده  اسـت  سـزاوارِ کـار ، هیج

ایـن  بـاده  کـز حلاوتِ  دنیـا  کشیـده  شـد

نشاَت  نـداده  اسـت  بـه  حالِ  خمـار هیچ

خاموش گشت ومرد چه آسان حضورعشق

شمعی نگشت روشـن  بـر ایـن  مزار هیچ

حاکی نمانده  است  دل و باوری   به  یار

هیچ است اعتقادِ  تو بر عشق و یار ، هیچ

۱۷/۳/۹۹