ماده تاریخ رحلت استاد ذبیح الله نکویی————————————
نـکـویـی رفـت و از داغ جــدایـیفـکـنده بـر دل یــارانـش آتــش.نمی میرد که تـاریـخش چنین است:« نکویی زنده است از شعر طُرفه اش»
(1436)