گاهی اوقات اگر گریه به جایی نرسد
تکه ای نان شب مردن به گدایی نرسد
کوه غم می شکند پشت تورا پنهانی
در زمانی که صدایی به صدایی نرسد
متولد نشود آدمی از مادر خود
تا که بر خاطره اش داغ جفایی نرسد
دست پیراهن من از تن تو کوتاه است
که به آن میکده هر بی سر و پایی نرسد
بسته ای موی خودت را , گل رز خواهد مرد
گر همینگونه به گلخانه هوایی نرسد