جناب استاد حاکی عزیز، سلام علیکم. ..................................................... پیش ازاینکه این رباعیِ زیبارابخوانم...برای جناب خانمحمدی عزیز...نوشتم که:باید برای این (سایت) فاتحه ای خواند......ومضمونِ این رباعی بسیار زیبا وبجاهم، تاییدی است براین نظر......خسته نباشد بزرگوار......

جناب استادحاکی عزیز، سلام علیکم. ...................................................... باوربفرمایید ....صحبتِ بنده هم کلّی ست....ولاغیر.....به هیچ وجه....سوءِ نیتی درسخنم نیست.......ولی باوربفرمایید......بااین وضعی که پیش می رود.....چندگاهی دیگر(علی می ماندو، حوضش)...صحبتهایی هم که با..جنابان(..........) می شود....نتیجه ای نداشته ونخواهدداشت......اکثرِ دوستانی که هم بودند....رفتند....وایرادی هم نمی شود گرفت.......شاید درجای دیگری....بهترمی توانند.....یاد بگیرند و...یاد بدهند....ازقدیم می گفتند...احترامِ امامزاده ، به متولّی ست.........وقبول بفرمایید که بودند دوستانی که اینجا....برایشن (سکّوی پرتاب) شد......آمدند...اموخنتد....و، بی وفایی نمودند.....به هرحال.......خداوند عمری به شما عنایت بفرماید...همراه به سلامت وسعادت.......ما، شاگردانتان نیز...درخدمتیم......بلکه....(دَرِ)....کلبه...بسته نشود....شاید ...متولیّان هم...گذرشان به اینجا افتاد......خوش باشید.

سلام و درود برشما استاد گرامی؛ استاد عزیز، رباعی زیبا و پرمعنایی است. احسنت. مرا به یاد سروده ای مشابه انداخت و در تأیید فرمایش شما آن را مجددا منتشر نمودم. در پناه خداوند متعال باشید.