bg
رهگذار عمر
شاعر :‌ عباس حاکی
تاریخ انتشار :‌ 1394/06/28
تعداد نمایش :‌ 649

رهگذار عمر

چه  لاف  از  همت  عشق  و  امیـد  وصـل  دلداری
سلـوک  عشـق  را منـصور   واری  بـایـد  و  داری

دلی  باید که  سـر  از عشق غلتانـد  به  مـوج  خون
سری  باید بـه  عزم  دوست  ا ز  آشوب  سـرشاری

نه  نامی‌  باید  و  ننگی  چو  بـاید  دسـت  از  جـان  شست
که  از  خون    شد  وضوی  عشق  را  تطهیـر  رخساری

نه  در  من   همتی   کز   جان   به   وصل   یار  بـر  خیزم
نه  جـانـم   را   تـوانـی   تـا   که   پـر گیرد   به   دلداری

نه  در   باغی  نصیبی   بر  من  از  گل  صورتـی ، برگی
نه  دست   مهـربان   یـاری   بـرآرد   از   جگـر   خاری

نه  در  سر  فکر   سودایی   نه  در  دل‌  تابی  از  عشقـی
نه  دردی   از   غـم   هجـری   نـه   شوق   دیدن   یاری

نه  مهـرم   را   ز  نـا مـهـری   میسـر   در  دلـی‌   جایی‌
نه  یـادم   را    درون   سینــه  ی    یــاری ،  نگهداری

نه  از   دلـدادگـی   حـرفـی   نـه   از   دلبستگـی   یـادی
که   در   بــازار    دلـداران    نــدارد    دل‌    خـریداری

نه   در   آزار   مقیاسـی   نـه   در   نـا  مـردمـی   حدی
نه  یاری  ‌های   یاران   را   ز   نادانـی ‌  است   معیـاری

همه   هـر  کس    محبـت   را   گـرفتـاری ،  پشیمـانی
همه  هر   دلبـر   از   هـر   جـا ،  جفـاکـار  و  دل‌  آزاری

هــر  آن   نا پختـه  اندیشـی   نظــر  بنـدد  بـه   زیبـایـی
به   دام   شـوق   و   حسرت   آرزو مندی  ،  گرفتاری

چه   بس   آویخته   زلفی   که   بر   مـرغ   دلـی  دامی
چه   بس   تلخی‌  که  پنهان  است   در  لعل   شکر  باری

چه    لذت   از  تماشا ی   پـری   رویان ، که   مـی ‌‌بینیم
بسا  گل   صورتـی   دیـوی ،  بسا   زشتی ،  پـریـواری

نه   دلشادم   نه   دلگیرم   همه   ســردم   همـه   سختم
چو   سنگم    کز   ستیغ    کـوه   افتاده   است   پنداری

گران   سنگم   نشسته   در  غـروب   سـرد   کـوهستان
که  از   خو د  کـی  ‌فرو   ریـزم   بسان   نقش   دیـواری

من  آن  سرو   کهن  سالم  که  می‌   خشکم   بـه   آرامی
به  پایـانـم  ،  چو  افتاده   نـفـس   در   سینـه   بیـماری

حضور   مـرگ  را   بینـم   مگـر  در  چشـم ،  تصویری
خطـوط   درد    را   دارم   مگـر   بـر   رخ   نـمـوداری

شکستـه   قــایـقـی   افـتـاده   در   آغــوش   طـوفـانـم
نجاتم   را   امیـدی   نیست   بـر   کس   تـا   کنـد   کاری

گرفتم  هر چه  مشکل  بود  از  هستی‌   به   خود   آسان
کنون   ره   می‌  سپارم   نیستی‌  را   من   به   دشواری

چو  بومم   لیک  ره  گم   کرده   از   ویرانه  ی  خویشم
بسـان   عنـدلیـبـم   لـیـک   ره    مــانـده   ز   گـلــزاری

منم   اینک   بـه   خلوتگاه  ایـن   وادی   بـه   تنهـا یی
نه   شاد  از  روز  پر نوری   نه  غمگین  از  شب  تاری

همه  زهـر  است   در  کامم   اگر  نوشم   ز  کـس  جامی‌
همه   آزار   گـر  بینـم   کسی‌   بـر   خویش   غـمخواری

همه  قصه  است   گـر  از  کس   شنیدم   ز  آشنا یـی  ها
همه  خواب  است  گر  دیدم   به  جمع   خویش   بیداری

همه   لاف   آور   و   افـسانه   پـردازنـد   و   خـود   باور
که   درس   مکتب   دل   را   نه  آگاهـی ‌ نـه   هشیـاری

نهادم   عمر    خود  بیهـوده   بـر   تـردیـد   جانـکاهـی
نه  بـر  مشّا ست  انکـاری   نه   بـر   اشراق   اقـراری

نه  از  نیکی ‌ بریدم   ره   کـه  یـزدان   راسـت   تسلیمی
نه  کندم   از   پلیـدی   دل ،  کـه   بـا  ابلیـس    پیـکاری

سرشتم   روح   نا  آرام   خود   با   نیـک  و  بد  عمری
کنون   در   وادی  ی   حیرت   پریشان   و  نگونساری

چنان   در   حلقه  ی   تردیـد   سر گـردان   و   حیرانـم
که  دور  خویش   می  ‌‌چرخم   ز  گمراهی   چو  پرگاری

فرو  بستم    لب   از   عبرت   بسان   جمع   خامو شان
که  حسب  و  حال  ما خود  جمله   فریاداست   و  گفتاری

تعلق   از   چه   می‌‌بندیم   بر  خوش   خاطران   ای  دل
تعلق   خاطـران   را   در   کجـا   مانـده   اسـت   آثـاری

سرابی   بوده   حسرت  بار  حرف   دوستـی‌   «حاکی»
که   دیـدی   و   شنیـدی   در   گــذار   عمــر   بسیـاری

71/2/18

تعداد تشویق کننده ها : 0
افرادی که تشویق کرده اند

ثبت نظر

نام شما
ایمیل شما
user image
نظر شما
عبارت امنیتی
لطفا عبارت داخل تصویر را وارد کنید


نظرات کاربران
user image
تردید
0
0

استاد عزیزم سلام و عرض ادب شعر پرمغزتان را " با حروف به هم چسبیده " اگر اشتباه نکنم قبل خوانده بودم و این بار که کاملتر شده است ، چندین بار خواندم و حظ بردم . ناغافل به یاد آخرین غزل خواجه ی شیراز افتادم " فاتحه ای چو آمدی ... " امیدوارم همچنان از مکتب درستان بهره بگیریم عزت زیاد بزرگوار

user image
عباس حاکی
0
0

جناب تردید گرامی - ممنون از حضور و ابراز نظرتان.

user image
حمیدرضانادری
0
0

نه در آزار مقیاسی نه در نامردمی حدی نه یاری های یاران را ز نادانی است معیاری درود بر شما و این قصیده غرا چرا که هرکس را توانایی قصیده پردازی نیست.

user image
عباس حاکی
0
0

جناب نادری گرامی - سپاس از ابراز نظرتان.

user image
بهرامی
0
0

جناب استاد حاکی عزیز سلام و علیکم . از شکرستانتان کاممان را شیرین کردیم همچون همیشه برای تان دعای خیر دارم پاینده باشید

user image
عباس حاکی
0
0

جناب بهرامی عزیز - کامتان مدام شیرین باد . سپاس از محبت شما.

user image
احمدرضاخانمحمدی(الف-راهی)
0
0

نه دلشادم نه دلگیرم همه سردم همه سختم چو سنگم کز ستیغ کوه افتاده است پنداری گران سنگم نشسته در غروب سرد کوهستان که از خود کی فرو ریزم بسان نقش دیواری... گرفتم هر چه مشکل بود از هستی به خود آسان کنون ره می سپارم نیستی را من به دشواری... سلام استاد حاکی عزیز بسیار بسیار زیباست و این زیبایی ها را پایانی نیست. برایتان آرزوی سلامتی و بهروزی دارم

user image
عباس حاکی
0
0

جناب خانمحمدی عزیز - انگار شما نیز با من درد های مشترک دارید. متشکرم از حضور گرم شما.

user image
محمد هوشمند
0
0

سلام استاد عزیز برایتان ارزوی طول و عمر و سلامتی دارم از قلم و ذوقتان بهره ها بردیم بدرود

user image
عباس حاکی
0
0

جناب استاد هوشمند عزیز - متشکرم از ابراز نظر شما. بر قرار باشید.

user image
ولی الله شیخی مهرآبادی(دیوانه)
0
0

جناب استادحاکی عزیز،سلام علیکم. .................................................... خیلی چیزها باید بنویسم،فقط به سفارشِ خودتان که فرموده اید کمترپشتِ دستگاه بنشینم،نخواستم بیش ازین تاخیر کرده باشم......(که دورازادب می دانم) پاینده باشید انشاءا......

user image
عباس حاکی
0
0

استاى شيخي گرامي بزرگواری های شما همیشه مشوق و راهنمای ماست.ممنون که سفارش مرا مرعی داشتید.

user image
رضا کریمی
0
0

سلام و درود بر شما استاد گرامی؛ استاد عزیز، قصیده ای بسیار زیبا و پربار است. عالی است. مرحبا. در پناه حق باشید.

user image
عباس حاکی
0
0

استاد کریمی گرامی - سپاسگزار توجه و تشویق های شماهستم.ممنون.