آنکه شد مایه فخر فلک و دور زمان
تویی ای فاطمه جان (س)
همچو خورشید درخشنده بود در دل و جان
تویی ای فاطمه جان (س)
یار و همراز پیامر(ص) همه جا فاطمه(س) بود
هدیه از سوی خدا فاطمه(س) بود
وانکه حق را چو پدر کرد عیان
تویی ای فاطمه جان (س)
چون تو پاکیزه دگر مادر ایام ندید
سروی آرام ندید
وانکه با حرمت زن داد بهائی به زنان
تویی ای فاطمه جان (س)
با تو هر چند فلک بر سر پیمان ننشست
عهد و پیمان بشکست
بر سر عهد و وفا آنکه بوَد ورد زبان
تویی ای فاطمه جان (س)
تو به آئین پدر گوهر نایاب شدی
سر به محراب شدی
وانکه امید مدد دارم از او در دو جهان
تویی ای فاطمه جان (س)
دامن مهر تو مأوای حسین(ع) و حسن(ع) است
جای گل در چمن است
به گلستان محمد(ص) گل رعنای جوان
تویی ای فاطمه جان (س)
وانکه جامی به غلامیش سپارد دل و جان
تویی ای فاطمه جان (س)