من دیدگاه شما را در میلیم دریافت کردم و اینجا بازنوشتم. ازنگاه من ،این نظر واجد هیچ توهین و گفته ناشایسته ای نبود . اما پاسخ: شعر،قصه،موسیقی ، نقاشی،یاهر چیز دیگر که منتقل کننده بیان حس،تفکر، اندیشه و نظری باشند یک مدیوم  هستند .......یک ابزاربرای انتقال .......ابزارهای صنعتی وجود دارند که اگر یک میلیونعدد ازآنهارا باهم مقایسه کنید اپسیلونی باهم تفاوت ندارند..... اماابزار دست ساختی هم  وجود دارد  که اگر هزارتایانهارا کنارهمبگذارید دوتاشون مثل هم نیستن دقیقا" ..... درصنعت ابزار و مدیوم ها  مهم هستد و باید مراقب استاندارد ها بود.  اما دراحساسات ابزار دقیق مفهوم ندارد .نمی گویم نبایدچهارچوب داشت بلکه می گویم این قواعد نباید چوبین باشند تا مانند پای استدلال یان گردد...... اما بعد  این شعر  شخصی نیست.بیان یک ناهنجاری روانی است دراینترنت. نود  درصد آدم هایی که دراینترنت هستند  واقعی نیستند ....شبهی بزک شده ازحقیقت انسانهایی هستند . که تلاش می کنند پشت یک نقاب بنام نیک نیم وآواتار پنهان شوند . شما امیرخسرو دهلوی هستید ؟ واقعا  هستید؟ چه چیزی را پشت این نام پنهان می کنید ؟ من صلاح الدین احمد لواسانی هستم . عکسم همین است که می بینید.اگر در گوگل سرچم کنید تا اندازه ومدل شلوارکی را که زیر لباسم می پوشم می توانید بیابید......... نه کمتر از  انچه میگویم، نه بیشتر.....  این شعربیان یک حقیقت است. لازمه بیان آن همین زبان است که  اختیارکردم.این  فهم من است و زاویه من.شماهم حق دارید از زاویه و فهم خود بهآنبنگرید     زاویه فرق نگاه من و تو موقع فهمیدن   و تفاهم یعنی کاهش دامنه، زاویه ها با لبخند پیروز باشید

ممنون از  تعاریفتان . هرچند د وستان  می دانند  من  اهل  تعارف نیستنم . نه با  خودم  و نه با  دیگران .من نه استادم آنچنان برخی خطابم میکنند ، نه آنقدر  نو رسته و تازهکه ندانم چه میگویمو چه می  نویسم. مزوج  شماره  ده که ذیل مطلب قبلی نوشتمف  حاکی ازنوع نگاه من به زندگی  و  هستی   است .من نه خودم را شاعرمیدانم و نه تلاشی دارم در  جهت  شاعر شدن. البته این به  آن معنا نیست که شعررا نمی شناسم یا  شاعررا . بلکه خود خواسته  تمایلی به  پوشیدن این  قبا ندارم. نه اهل استفاده ازمفهوم جعلی اختیارات شاعر برای کتمان  نقایص  شعرم و نه ازتبار مکتب گرایان چوبین پای جزمی .  من شعررا  بیان  حسی تراوشات ذهنی و قلبی  میدانم .پیرایه را  بد نمی دانم برای سرودن ،اما  مقدم بر مفهوم و بیان  حس  نیز  نمی انگارم . عناصرنو وقالب های  کهنه تعاریف نسبی هستند .و برای من اساسا منشاء ومنبع اثرنیستند. بلکه ابزارک هستند . ذهن من ،  شما  و دیگر دوستان است  که تصمیم میگرد ازچه ابزاری   استفاده کند و عموما اگر شعرخلص باشد خیلی هم بر این تصمیم گیری خود ما  تاثیر گذار نیستیم. اما درمورد  هزل: من عاشقهزل  هستم . هیچ نقصان شخصیتی هم در مبادرت به این کارنمیبینم..گاهی انسان هات ظرفیت  شنیدن  نقد را ندارند . خب هزل  اصلا" بوجود آمده برای همین درمورد عکس گرفتن هم با شما  مخالفتی ندارم. چون بعضی وقتها فکر میکنم.  باید  عکس بگیرم برای گفتن مفهومی..... پس دوربینم را برمیدارم و  عکس  میگیرم. بی اندکی تردید از نتیجه کار . و اما درموردخواص اینترنتو شخصیت مجازی حداقل در  حال حاضرآزاد ترین  سرزمین برای زیست بشرهمین  دنیای مجازی است و  همانگونه  که فرمودید هرکس  مخیر است روش   خود را  بکارببندد. آنچه من عرض کردم  مغایراین آزادی یا مخل آن نیست.....فقط  مثالی بود برای آنکه اشاره  کنم. این شعر قابل  تعمیم به  بسیاری  از  این شخصیتهای موجود در این فضاست.  و یک مفهوم  عمومی است ،نه بیان یک ماجرای شخصی. و اشاره به خودم بعنوان یک فرد  حقیقی  دراین  دنیا ،بیان  این مطلب است که من درهمه حال  آماده  پذیرش نتیجه و حاصل عملکردم هستم. و کاملا  پاسخگو.  

هر چند دیدگاهتان را در مورد هزل سلیقه ای و شخصی می دانم اما برایم بسیار محترم است.ظاهرا دیدگاهمان تنافری با هم ندارد و صرفا اختلاف سلیقه است.ممنون از توضیحتان

ممنون ازشما