صبح شد گونه یِ من تَب دارد آه یادم آمد دَمِ صبح خوابِ بوسه زِ لَبَت؛ ملتهب کرد تمامِ بَدَنَم. ✍شیما رحمانی ۱۱ شهریور ۱۴۰۲