شعر سپید «بازگشت با زخم» روایت بازگشت انسان از ساحت الهی به جهان انسانی با نگاهی تازه است.

ازآسمان آمدم

با چمدانی پر از سؤال

زمین

مرا نشناخت

اما کودکی

با چشم‌های خالی

به من لبخند زد

در خیابان

با حقیقت قدم زدم

و هیچ‌کس نفهمید

که سکوت من

ترجمه‌ی حضور بود

من

با زخم‌های تازه

آمدم

تا درد را

به زبانِ عشق بنویسم

«تک‌همسُرا»

از نور آمدم، زخم‌هایم را خورشید سوزاند

و با حقیقت به جهان بازگشتم

تعریف«تک‌همسُرا»

یک قطعه‌ ی کوتاه، مستقل، اما هم‌نوا با یک شعر یا اثر اصلی.

مثل یک بند، یک تصویر، یا یک جمله‌ی شاعرانه که با شعر اصلی هم‌حس است، ولی خودش هم می‌تواند به‌تنهایی بدرخشد.