شعر سپید «باورِ بی‌پنجره» به بررسی مفهوم قفس درونی و باورهای محدودکننده می‌پردازد. اثری در نقد اجتماعی و فلسفی،


در اتاقی بی‌در

باورم را به دیوار کوبیدم

و صدای شکستنش

شبیه پرنده‌ای بود

که هرگز پرواز نکرده بود

مادرم گفت:

آزادی یعنی انتخاب قفس

و من قفسم را

با رنگ رؤیا نقاشی کردم

در خواب‌هایم

میله‌ها خم نمی‌شوند

فقط باورها

شکل دیگری از زندان‌اند

من از پنجره‌ای پریدم

که وجود نداشت

و به زمینی رسیدم

که نامش را "من" گذاشته بودند

در من

کودکی گریه می‌کند

برای اسبی که

هرگز از خیال چراگاه عبور نکرد

و عشق

در سایه‌ی یک "اگر"

به دنیا آمد

و در سکوت یک "شاید"

مرد

قفس همیشه میله نیست

گاهی باور است

و من

باورم را

با کلید بی‌دستگیره

باز نکردم

«تک‌همسُرا»

در سکوت، جهان خودش را توضیح داد

و من، بی‌صدا، معنای بودن را شنیدم

تعریف«تک‌همسُرا»

یک قطعه‌ ی کوتاه، مستقل، اما هم‌نوا با یک شعر یا اثر اصلی.

مثل یک بند، یک تصویر، یا یک جمله‌ی شاعرانه که با شعر اصلی هم‌حس است، ولی خودش هم می‌تواند به‌تنهایی بدرخشد.