شعری سپید موجحسی دربارهی خلوت درونی و سکوتی که حرف میزند، اتاق بیصدا بود اما حرف میزد دیوار به خاطرهها گوش میداد و پنجره به گذشته نگاه میکرد من در حال گم شدم