شعری سپید موجحسی دربارهی رشد از دل تاریکی؛ استعارهای از امید در دل ناامیدی،شعر سپید،«راه از دل خاک » خاک سرد بود و تاریک بذر در دلش خواب دید و باران او را بیدار کرد جوانه راهش را یافت