شعری موجحسی که نردبان بیپله را به نمادی از وعدههای توخالی و مسیرهای ناتمام اجتماعی بدل میکند.محمدرضاگلی احمدگورابی نردبان به دیوار تکیه داشت اما پلهای نداشت دستها به سمت بالا دراز شدند و آسمان جوابی نداد زمین زیر پا سردتر شد