ماه خونین

ماه خونین شد و این چراغ شب‌های وصال

عشق رقصید درون سینه با شوق کمال

سایه‌ها بر رخ او گفت ز راز غم عشق

بی‌تو افلاک چو زندان شد و من محو خیال

آسمان سرخ شد و باز نمود آغوشش

تا بگیرد به برش ماه و چنان نور و جلال

من به شوق او شبی را سجده بر مَه می‌کنم

تا بماند در دلم این لحظه‌ی سرخ وصال

ای که در چشم تو هم خورشید و هم مه دیده شد

بی‌تو این عالم همه تکرار شب‌های ملال

«تک‌همسُرا»

ماه خونین، جام سرخ عشق را در شب شکست

خون دل بر دامن خاموش صحرا هم نشست

تعریف«تک‌همسُرا»

یک قطعه‌ ی کوتاه، مستقل، اما هم‌نوا با یک شعر یا اثر اصلی.

مثل یک بند، یک تصویر، یا یک جمله‌ی شاعرانه که با شعر اصلی هم‌حس است، ولی خودش هم می‌تواند به‌تنهایی بدرخشد.