معرفی دکتر رحمان کاظمی
دکتر رحمان کاظمی دارای دکترای زبان و ادبیات فارسی است(که پایان نامه دکتری ایشان سور رئالیسم در شعر شمس لنگرودی می‌باشد) و در حوزه‌ی نقد ادبی، شعر معاصر و فلسفه‌ی زبان فعالیت‌های علمی و پژوهشی متعددی داشته است. او با نگاهی معناگرا و هستی‌شناسانه به شعر، توانسته جایگاه ویژه‌ای در میان شاعران اندیشه‌ورز معاصر ایران پیدا کند.
دکتر کاظمی در کنار فعالیت‌های دانشگاهی، به شعر به‌عنوان ابزاری برای بیان بحران‌های درونی، تجربه‌های فلسفی و تأملات هستی‌شناختی می‌نگرد. او از افزودن لحظات تصنعیِ شادی پرهیز کرده و صداقت احساسی را در آثارش حفظ کرده است.
از جمله آثار برجسته‌ی او، مجموعه شعر «پرندگان سنگ‌شده» است که با استقبال منتقدان و علاقه‌مندان شعر سپید مواجه شده و به‌عنوان نمونه‌ای از شعر مدرن معناگرا مورد تحلیل قرار گرفته است.
این مجموعه با بهره‌گیری از نمادهایی چون پرنده، سنگ، باد و سکوت، به کاوش در بحران‌های هستی‌شناختی، بی‌جهتی معنایی و تجربه‌ی فقدان می‌پردازد. اشعار آن عمدتاً در قالب شعر سپید سروده شده‌اند و از ساختار ضدخطی و زبان انتزاعی بهره می‌برند.
نمونه اشعار از «پرندگان سنگ‌شده»
سلام بر بهار
سلام بر بهار
که زمستان را
مثل چکمه‌‌ای از پای زمین
درمی‌آورد
و بر قلب آن می‌نشیند
گلها و گیاهان
به اشتیاق تو
دست بلند می‌کنند
شادان
در آغوش هم می‌رقصند
صدای پرندگان
در بهار
بوی آزادی می‌دهد
-بال‌های روشن پروانه‌ای
بال‌های روشن پروانه‌ای
دور سرم می‌چرخید
چراغی می‌جست
که ببوسد
راه پیدا نبود
مقصد اما نزدیک...
چهار فصل سال
چهار فصل سال
می‌آیند و می‌روند
بی‌آنکه درختی در ما بروید
یا رودخانه‌ای از ما بگذرد
(جنگلی که در مه گم شده
با چشم‌های خیس
درد دل می‌کرد).