شاعری دیوانه اَم؛ از فِرقَتَت ویرانه اَم شاید گَهی هم با ردیف و قافیه، بیگانه اَم لیک؛ واژه ها صف می شود تا که غزل آیَد میان آن دَم که آن ناوک نگاهِ دلبرت گردد عیان