گفتم که شعر نگویم، قلم شکستم از غرور اما دلم که شکست، شعر شد از آن عبور توبه شکسته شد از شوق واژههای نهان باز آمدم به جنون، با دلِ بیصبر و صبور
درودها. بسیار عالی. دستمریزاد