عطرها راه میروند،
میخوانند،
در بادِ خاموش
گم میشوند.
در سحر،
گلهای وحشی
آهنگی نرم دارند،
موجی از نغمههای دور،
که شنیده نمیشوند،
اما بویشان
در گوشِ شب،
میپیچد.
باد،
نامهای از یاس آورده است،
در آن،
ردّی از صدای باران است،
و عطری،
که گفته بودی:
"تو را به یاد خواهد آورد."
.