آیا باید
با کفش‌های دیگران
کوچه‌های باران‌خورده‌ی دنیا را قدم زد؟
یا پا برهنه
دل به کوچه‌های نادیده بسپاریم؟
شاید مادربزرگ راست می‌گفت
که تجربه مثل بخار چای‌ست
تا تو را نسوزاند،
نمی‌فهمی گرمایش را...
فیلسوفِ بی‌چتر
در باران ایستاده می‌گوید:
«آدم اگر خودش نلرزد
حکمت لباسی بی‌دکمه‌ست.»
من اما هنوز
با خاطرات زیبای دیگران
فقط چای می‌نوشم
و دنبال بارانی خودم می‌گردم.