در بازارِ شلوغِ دنیا،
صداقت گم شد
کجا؟
هر کس
نقابی ز ریا بر چهره می‌کِشد،
راستی را می‌پوشاند
اما
تو ای آینه!
چرا خاموشی؟
ابرهای تردید،
آسمانِ دل‌ها را
تیره کرده‌اند
کلمات،
چون سکه‌های تقلبی
بر زبان می‌غلتند
راهش را گم کرده‌ام:
کو
نشان‌دهندهٔ راهِ راست؟
در ژرفای وجود خویش،
چشمه‌ای زلال
نهفته است
آینه را بشکن!
آن‌سوی ترک‌ها،
چهرهٔ حقیقت را ببین
صداقت گم‌شده،
در نگاهِ توست
که خود را می‌جوید.