لبخندی بر لب نشست، بیآنکه شادی بر دل سایه افکند؛ چشمها، قصههای ناگفته را در سکوتِ چهره میخواندند؛ تلخیِ حقیقت، در شیرینیِ لبخند، بیصدا حل شد.