ابرها، پردهی خاکستری بر چهرهی آسمان آویختند؛ قطرهها، رازهای بیواژه را بر پنجرههای دل نوشتند؛ باران، غم عصر را شست، بیآنکه شادی بر جای بگذارد. (۱۵ هجا)