بسمه تعالی

در مدح حضرت امام علی (ع)

استقبال از شعر ماندگار همای رحمت سروده ی استاد شهریار

علی ای سُهای اخضر تو نهایتی هُدی را
که به سائلان ببخشی همه غایت سخا را
ز ِ ربّ ار هُدی بخواهی همه پرتو علی (ع) بین
ز علی (ع) بیافتم حقّ و دعا کنم خدا را
به زلال قلب خالق که به مرتضی (ع) ببالَد
ز علی (ع) سِرشته باشد مَه پهنۀ سما را
مگر ای شهاب اخضر تو بتابی بر خموشی
ز کمال سبز بُردی همه حجم سایه ها را
برو ای سحاب زرّین , یَم ِ بخشش علی (ع) بین
که امید سبز جاری رسد از کرم , بقا را
به جز از علی (ع) که موید به خدا به نالۀ سبز
که شهید توست حیدر (ع) , به علی (ع) ده بلا را
به جز از علی (ع) که دارد پسری فدای خالق
که سرش کُند چه پرغم , عُرفای جانفدا را
چو به ربّ مهر ورزد ز میان پاکساران
چو علی (ع) که می تواند که به حد رسد , سنا را
که سما مناقبش خواند که قمر ستایشش گفت
متحیّرم چه گویم دل پاک مرتَضی (ع) را
به دو فرق فرقدان , پا بِنه ای شهید ِ الله
که ز نور قلب , شعاعی به شمس آر , کیمیا را
به نوید آنکه با اشک برسد به جان پاکت
چه سرشک ها فشاندم همه خون دل , شما را
چو تویی سنا افشان به نگاه دردمندان
که به راه ما بیفشان زر روشن رضا را
که پرم چو کبک تا شمس به هوای عشق او من
که به جان شمس خوشتر برسانم این فدا را
همه دم در این کویرم که شمیم ( بستان ) ها
ز گذار تابناکی برساندم بقا را
ز نوای مرغ یاحق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا

متخلص به :

بستان