سرود جدایی را چه زیبا برایم خواند.
آن که روزی دلش خانه من بود،
آن که روزی،
صدای آهنگ خوش زندگیش،
کلام بی ریای من بود.
آن که یار من بود.
آن که دلدار من بود
آن که نغمه اسرار من بود
آن که مونس و غمخوار من بود
رفت و مرا در خلوت سرد خویش رها ساخت
رفت قلب بی قرار مرا
در کلبه تنهایی خویش
تنها ساخت.
تو ای همراه من،
این رفتن را چگونه اموختی .....؟