رشته های عشق ما از هر زمان محکم تر است
عهد باران با زمین بعد از خزان محکم تر است
بر گسل ننشین سرانجام گسل آوارگی ست
بیستون یک عمر از صد آسمان محکم تر است
قصر عشقت را بنا کن در دلم ، این سایه بان
در جهان عشق از هر سایه بان محکم تر است
شانه ها را تکیه گاهت می کنم تا حس کنی
شانه گاهی از زمین و از زمان محکم تر است
حس زیبای غزل جریان عشق و زندگی ست
پنجه های عاشقی در شاعران محکم تر است
صائبی کردم به بیت آخرم دل می دهم :
« ریشه نخل کهنسال از جوان محکم تر است»
جابر ترمک