پائیز فصل زرد درختان باغ نیست
فصل بهاربوده که مانده به گردنم

باید برید از همه ی شهر بعد از این
درمانده از کشیدن سیگار بهمنم

دست مرا گرفتی و اما چه حیف زود
آتش زدی به خنده ای در کوه خرمنم

گیرم که از کرانه ی این دوستی شبی
ته مانده های ریشه ی خشکیده برکنم

گندم بچین که قافیه را هم عوض کنیم
بگذار تا بهانه ی آدم عوض کنیم

دستی بکش به روی سر واژه های غم
آهسته تا هوای جهنم عوض کنیم

هرکس رسید فصل تو را خوشه چید و رفت
اصلن بیا که شعر مجسم عوض کنیم

وقتی تبر مدافع شعر است و شاعری
باید فضای جهل مصمم عوض کنیم

هرکس رسید در من و تو داوری نمود
فکرش نکن ؛ که قاضی مبهم عوض کنیم

وقتی بهار فصل غم انگیز زندگیست
جای بهار و ماه محرم عوض کنیم

با دشمن شکسته تبانی نمی کنیم
پس لازم است آینه کم کم عوض کنیم
جابر ترمک