سلام به دوستان جناب اکبر آقای شیرازی سلام ویژه بی دقتی کردم و در بیت آخر، مصرع دوم، کلمه «ما» جا افتاده است. اگر زحمت بکشید اصلاح بفرمایید، سپاسپگزار خواهم شد. مصرع چنین است: مگیر از ما رخت ای حاکیانه سپاس ویژه 

سلام بر شما و همه عزیزان ببخشید جسارتا پیشنهاد میکنم مگیر از ما رخ خود و یا مگیر از ما رخت را قرار دهید

سلام بر جناب شیرازی عزیز و ممنون از این که پیشنهاد خود حقیر را دوباره به خودم برگرداندید. اگر امکان اصلاح در این سایت هست، حضرت عالی زحمت بکشید؛ بلافاصله بعد از این که شعر را بارگذاری کردم، نگاه کردم دیدم با سرعت در تایپ؛ ما در آن مصرع جا افتاده است. بلافاصله هم در بخش نظرات نوشتم که جنابعالی زحمت بکشید. به هر تدبیر، اگر زحمتی نیست؛ شما این کار را بکنید و اصلاح بفرمایید و اصلاح شده را بارگذاری بفرمایید. سپاس مجدد

سلام مجدد بر شیرازی عزیز مصراع فوق را هر طور اصلاح بفرمایید؛ زیباست؛ هر کدام از این سه پیشنهاد که عملیاتی شود مناسب است؛ خوب شد که ما در آن مصرع جا افتاد که موجب شد دو پیشنهاد دیگر نیز از جانب عزیزی چون شما برسد: پس مصرع درست این است: مگیر از ما رخت را حاکیانه/ یا: مگیر از ما رخ خود حاکیانه/ یا: مگیر از ما رخت ای حاکیانه هر کدام اقدام شود توسط حضرت عالی، سپاس را به دنبال خواهد داشت. ممنون

جناب آقای برزنونی عزیز،سلام علیکم.دست مریزاد یاشیخ،حاکیانه ی حاکیانه ایست خسته نباشید.......

سلام و درود بر شما؛

جناب برزنونی عزیز، حاکیانه زیبا یی سروده اید. احسنت.

انشاء الله این سروده ها موجب نزدیکی دل ها و تحکیم مودت دوستان گردد.

در پناه خداوند متعال باشید.