جناب آقای شیرازی عزیز،سلام علیکم. (بی وفا ،این زودترمی خواستی،حالا چرا؟) خوشحالم ازاینکه رفع کسالت شده وبعد ازپشتِ سرگذاشتن ِ دوران نقاهت،شما رادرکلبه زیارت می کنم.امیدوارم که(تَنت به نازِطبیبان،نیاز مباد).امروز،با همه ی مشکلاتی که میدانید که دارم(ازنظرپزشکی)وهمین باعث شده مدتی ازفیض حضور درکلبه محروم باشم(اگرهم گاهی چیزی نوشته ام بامشکل)ودرغیبت استادحاکی(به خاطرمسافرت)وهمچنین،نبود شما (بازهم به خاطرمسائل پزشکی).ازعزیزان این گله راداشته باشم(به عنوان کوچکترین همموند)که عزیزان هم کلبه ای... آیاانتظار دارید دستی ازغیب برسد وبراشعارِ خودتان ودیگران ،یادداشتی ،نظری ویا انتقادی بنویسد......؟.دیگراتی به هرشکل،....موقعیتی رافراهم نموده اندتابنده وشما،اشعارمان رادرمعرض دید وخوانش قراربدهیم.آیا درست است که فقط این انتظارراداشته باشیم که دیگران شعرمان را بخوانند ونظری بدهند وماازمقابل سروده های دیگران ،بی تفاوت بگذریم؟........عزیزان خیلی راحت می توانند بگویند(توچه کاره حسنی؟).....من همانم که شمایید وشما همانید که من.هرکدام درقبال این نعمت وامکان ...وظیفه ای ومسؤلیتی داریم که عمل نکردن به آن،کفران نعمت است.ضمن پوزش ازهمه ی بزرگان وسروران،..بیش ازین ادامه نمی دهم که خدای ناکرده سوء تفاهمی پیش نیاید.....مؤید باشید همگی انشاءا.....درضمن جناب شیرازی عزیز،اگرصلاح بدانید می توانید این یادداشت رابه زباله دان بفرستید.خیلی سعی کردم خودداری کنم وچیزی ننویسم ،ولی ،امان از(دیوانگی)....

جناب شیرازی عزیز و استاد شیخی گرانقدر ... اگر چه غیبت و مسافرت من دو ماه طول خواهد کشید ولی در فرصتی که از مشاهده نت در منزل یکی از دوستانم به دست آوردم به پیام شما حضرات گرامی آگاهی یافتم و فرصت را مغتنم شمردم تا ضمن ارسال یک سلام کوتاه به شما عزیزانم تجدید عهد و ارادت کرده باشم- ولی....اکبر جان   با ابراز نظرات نادرست و استاد معابانه که عرضه می شود و تلاش در به کرسی نشاندن آن دارند چه می کنید ؟ خواهید گفت که به نادرستی آن ها اشاره داشته باشیم.اما این حضرات می گویند و می روند و به پشتشان هم نگاه نمی کنند که چه پاسخی دریافت کرده اند.نمونه های زیادی در همین سایت دیده ایم.. آمده اند که با گفتن های خودشان  خودی بنمایانند و از فراموش شدن خودشان جلوگیری کنند و به چشم بیایند.فقط و فقط به همین منظور این سایت را یک میدان عرضه برای خودشان یافتند و چپ و. راست فقط ایراد می گیرند و ابراز نظر می کنند مهم نیست که چه می گویند...هدف گفتن است! و نمی اندیشند که: خنده رسوا می نماید پسته بی مغز را. فدای شما دوستان شاعر و رفیقان شفیق...من رفتنی هستم و این شما گرامیان هستید که این راه را ادامه خواهید داد.

سلام بر برادران بزرگوار؛ شیخی، حاکی و شیرازی عزیز تلاش هایتان در این کلبه مشکور درگاه ذات باری تعالی باد. همیشه باید باران بود و بارید؛ بگذار برخی بر سر خود چتر هم بگیرند، اما باران نمی تواند که نبارد. دریا وار عمل کنیم؛ به نزدیک ترها گوهر بخشیم و به آن دورها، باران. در این دنیا، همه مهمان ایم و رفتنی هستیم و غرض نقشی است که از ما به یادگار ماند. سلامت همه شما بزرگواران و تلاش گرانی که کلبه را سرپا کرده اید و آن ها که چراغ این کلبه را فروزان نگاه می دارند، آرزوی قبلی و قلبی ماست. تأییدهای الهی پشتوانه ی تلاش های شماست. موفق باشید