به كوي عشق تو دلا نشانـــه دارم سرشك ديده در غمت روانه دارم فتاده بس كه تشنه خـرمـن ِ وجودم براي شعله ور شدن بهانـــه دارم بدان كه بـــي تو عاشقي شكسته ْ بالم درين قفس شكايت از زمـانـه دارم به گوشه اي نشسته ام غريب و تنها نگر چو در رهت حزين ترانه دارم تو خواهي آمد اي گل ِ هميشهْ سبزم تو را به قلب خود درآ كه خانه دارم دلم ز شوق وصل بين چه بيقراراست! به باغ ِ انتظارت آشيانـــــــه دارم بريده ام ز غير ِ تو كنار ِ نهــــري ز ريشه يك بهار را جوانه دارم ز بيكســـــي بنالـم اي نگار دادا كه از دلم شراب ِ خون روانه دارم