تویی جانباز و کوه استقامت تویی تندیس مغرور شهامت تمام خاک پاک سرزمینم زند بوسه به پایت تا قیامت پری رویان عرش کبریایی ثناگوی تواند ای سروقامت هزاران باده نوش گلشن مهر غزلها می سرایند از کلامت نمیدانم چگونه مام میهن روایت می کند شور و مرامت سریر قدسیان آسمانی مزین گشته از بهر مقامت دگر از درد هجران شهیدان بدینگونه مکن خود را ملامت شهید زنده ای الگوی ایثار عطا کردی به ایرانم کرامت جوانمردی و غیرت در نگاهت جهانی را نموده مست نامت