خطاب به حضرت زهرا سلام الله علیها

تو جلوه یِ جمالِ خدایی                                     آیینه یِ کمالِ خدایی

دریا، نشانِ درِّ ثمینت                                       تو کوثرِ زلالِ خدایی

دستم بگیر و مرحمتی کن                              تو لطفِ بی زوالِ خدایی

با تو کمالِ قربِ الهی ست                                تو اوجِ اتّصالِ خدایی

تو مرکزِ خزانه یِ وحیی                            تو نقطه یِ وصالِ خدایی

هستی، رهینِ هستیِ تو باد                             تمثالِ بی مثالِ خدایی

خصمِ بدی که بر تو شرر زد                          مغروقِ امتهالِ خدایی

هیزم خرید و آتشِ دوزخ                            سوزد به اشتعالِ خدایی

خشمت نشانِ خشمِ الهی                              تو آیه یِ جلالِ خدایی

راهِ بهشت، کوچه یِ کوچک                           تو گنجِ لایزالِ خدایی

تو حجّتی به جمله امامان                            تو محورِ عیالِ خدایی

تو معنیِ کتابِ مبینی                                تو عقلِ بی عقالِ خدایی

آیینه دارِ مکتبِ عشقی                            مقصودِ حال و قالِ خدایی

«قُربی» قرینِ قافِ مقامت                           تو رمزِ اعتدالِ خدایی

عفّت، رهینِ چادرِ خاکی                               آیینه یِ خصالِ خدایی

عصمت، نشانِ نامِ بلندت                           قرآن و تو، دو بالِ خدایی

کعبه، نمادِ بیتِ حرام است                            تو کعبه یِ دلالِ خدایی

بانویِ بی حریم و نشانه!                             ناموسِ پاکِ آلِ خدایی

فرزندِ تو، «بقیّه» یِ دوران                         معنایِ شرحِ حالِ خدایی

«شیخ»ِ فقیر، جامه دریده                              در کارِ امتثالِ خدایی

اندر طلب، هماره دعاخوان                      در روز و ماه و سالِ خدایی

مولا! بیا که آخرِ عصر است                         ای آخرین مجالِ خدایی

محمدعلی برزنونی؛ سارایوو، شنبه، ۱۷ فروردین ۹۲؛