تا که آن حالت چشمان تو آید نظرم نیست انصاف که نامت به تمنا نبرم شاه بیتٕ شٕکرینٕ غزلٕ حافظی و بر تفأل زدن از صورتتان مفتخرم? عشق یعنی که ندانم ز کجا آمده ای شده ای مایه ی الهام به شعر و غزلم عشق یعنی که بدانم ته خط نابودی است و نگویم که چرا سمت بلا در سفرم عشق یعنی پسٕ یک عکس تو را بینم و بعد هر چه هست قصه مجنون همه آید به سرم عشق یعنی که مرا از در خود رانده ای و من هنوزم پی لبخند شما در به درم #علیرضا_فراهانی

سرخی لب های همچون می ناب است زان است که حال من سرگشته خراب است حکم من می نوش ز لب های تو حد است قاضی بشود چشم تو این دار، سراب است اری بگو تیر ببارند بر این ملحد عاشق تیری که ز چشم توست خود عین صواب است در این محکمه لطفی کن و معدوم بفرما قول است که گیسوی تو خود حلقه ی دار است یا نه دستور به یک خود کشی ساده بفرما غرقت بشوم عمق نگه را نه فرار است ای حضرت قاضی اگرت عدل قرار است تر کن به می ام ،این جان خود به فرار است انگور نچیدم ز لبش عشق همین است؟ پس عاقل زاهد با عشق ترین است!!

من و تو ما، دگر هیچ و همین یک کلمه اشتراکات دل قلب ،در این پیچ محالات و همه به گمانم که خیالت ز خودت خوش تر بود جان عاشق قَسَمَت، بر جگرم تیغ مکش زخم مَنِه

در فراقش روز و شب من سوختم سوختم لىک دو لب را دوختم دوختم نا قابل نگاهم را به او لااقل از عشق صبر اموختم

من به روح در این قلب بی شعور ایمان دارم

من به هم خوابگی احساس و چشم هایم ایمان دارم *

و من این اشک های نا مشروع را روی گونه هایم دوست دارم .

چه جوابی دارم در دهان بگذارم

و بگویم بر دل؟

من از سکوت این شب های مبهوت در مقابل این قلب مفلوک به تنگ امده ام.

من نمیدانم چیست راز گل سرخ سهراب هنوز

من فقط می دانم که نمی دانم اخر این قصه سبز است؟ کبود؟

من فقط میدانم که اگر رازی است در میان گل سرخ

ان هم از اتش قلب باغبان باغچه است.

نیمه شب مادرم امد و در جدال من با دل

خواب را از چشمم چید

و او هرگز ندانست حرف هایم در خواب

از دل پری است ولی هذیان نیست

اعتراض دلم است به سکوتم در روز

و من و باز هم خوابگی چشم و احساس...

 

 

*این قسمت با الهام از فروغ فرخ زاد

 من

مهر

یک فنجان چایی داغ داغ

گرما بعد از یک تابستان سرد

دست به دامان خدا

به امید پاییزی سبز

و چه خوش گمانم من...

 

اخرین بار که راهم دادی از باب الجواد
همه غم های وجودم را سپردم دست باد
این همه بگذشت از آن روز و ولی
یاد باد ان روزگاران یاد باد...