به لطف پروردگار و چندین روز تلاش پی در پی الحمد لله توانستم شعر ذیل را بنویسم؛ امیدوارم توانسته باشم نقشی(هر چند کوچک) در تاریخ ادبیّات کشور ایفا کنم.

 

ای که زلف توست مشکین تر ز شام
ابروانت  تیز  و  برّان   چون   نیام
خنده ات شیرین تر از قند و   نبات
در نگاهت خفته صد ها  صد   پیام
از    حیایِ     لَعلِ     شیرینِ     لَبت
رنگ  رفته   از   لبِ   خونینِ    جام
بوی  یوسف  هیچ؛  بوی  عطر   یار
می رسد  از   دوردستم   بر    مشام
باغ و راغ و دشت و کوه  و  رودبار
هر قدم بنهاده ای  صد  چاه  و  دام
مرغ دل کز خلق هر دم می گریخت
لانه در قلب تو  کرد  و  گشته   رام
تا  نداند  کَس،  سخن  گویم   نهان
م      ت      م      ب       ت       ل
ما  سَجَدتُ؛  ما  رَکَعتُ؛  ما    عَبَدت
غَیرُکِ،  بَعدَ     رَبِّ      البَیتُ الحَرام
لا   یَرَی   غَیری    جَمالُ     النَّظرَتِک
اُستُری وَجهَ  الجَمیل  خَلفَ  الخِیام
ما    رَأَیتُ     مِثلُکِ     أَینَ     ذَهَبت
خَیرُ    خَلقِ الله،    یا    خَیرُ   الأَنَام
قُبلَةُ   الحُوراءِ     قُل   أَینَ    المَفَرّ؟
أَیُّ  حالِِ،   بَینَ   یَقظي   وَ    المَنام
أَیُّهَا   الیُّوسُف    فَلا    تَحزَن    لَهُم
لَا  یَرَی  العُشَّاق   صَعبً   وَ   المَلَام
تُ  بُگُ  جُنِت  اِخُم؛  گُم  باش   بیَو
هَرچِ گوی، گُم باش سِتینُم؛ ری تیام
تا  کِ  اِسمِت  ایوَرُم بِ   جُن   اِبوم
لَرسِ دَستُم؛ سُست  ایبووِن  زونیام
اَر   یِ  دَم  دیدُم   غَمِت   رِ   طاقَتُم
ایکُشُم  خُم؛  ایکَنُم   ریم   و   میام
او    سَرِ    دُنیا،    بُگُ    مِن    آسِمُن
تا  مِنِ  قَبر  و  به  مَرگَم  وات  اِیام
مُ  گُدُم  تا   آخَرِس   مَنُم   بِ   پات
تَم  بُگُ  تا  آخَرِس   مَنی    بِ   پام
اَر  یِ  رو  رَدی،   ندارُم   دی   کَسی
مُ ایمَنُم   وا   دِلِ   خون   و   خُدام
If you don't come to me in  every   day
Only come one min;  easy   go,     easy come
If wasn't for you, broke and  destroyed
My     poetry,    my  music,    my   drum
One day i didn't see the star in the sky
I was upset and too constantly  numb
I was in the throes  of  continuous   rain
Suddenly  flooded   and   druined   my slum!
I adding this words and this  alphabets
Even if my time very some and crumb
Mybe  ended   all  difficulties  for  ever
What do i  with  your  talking  and  my     stumm?
حال "یوسف"  در  نیابد  هیچ  کس
هرکه و معشوقه ی  خود؛  وَالسَّلام...

فایل صوتی در:
https://sherenab.com/poem/82725/%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%BA%D8%B2%D9%84-%D9%85%D9%8F%D8%B1%D9%8E%D8%A8%D9%91%D9%8E%D8%B9-%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C
شرح در:
https://sherenab.com/poem/82856/%D8%B4%D8%B1%D8%AD-%D9%85%D9%8F%D8%B1%D9%8E%D8%A8%D9%91%D9%8E%D8%B9-%DA%86%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%BE%DB%8C%D8%B4

زندگی خسته می کند ما را

عشق وابسته می کند ما را

زندگی بوم و عشق هم قلموست !

عمری است که در باغ دلم یاس و سمن نیست
از  لاله  خبر  نیست؛  کمی  سبز  چمن   نیست
آن  شاخه ی   پژمرده ام؛  آن  ساقه ی  خشکم
با  بلبل  و  با    شاپرکم    میل   سخن   نیست
اندوه  دلم  با   که   بگویم   که  در  این  دشت
هم صحبتم این دانه  و  آن  سَروِ  کُهَن  نیست
بر   هر   تبری   جز   تبر   عهد    شکن،    صبر!
بی  عاطفه   تر   کز   تبر   عهد   شکن   نیست
آن آهُوِ زارم که تنش  غَرقه   به    خون   است
خونیست به نافم که دگر   مشکِ  خُتَن  نیست
آن  پاره ی  تن  کز  جگرم  بود  و  ز  من   بود
دیگر که ز من نیست؛ ز من نیست؛ ز من نیست!!
ای  "یوسف"   بیچاره   به   کنعان   مرو؛   دیگر
کَس  منتظر  روی  تو  در  بَیتُ  الحَزَن   نیست!
وان  صبح  قیامت   که   خلایق   همه   خیزند
دلتنگم  و بر جسم  و  تنم  نیز    کفن    نیست

مَرا چَشم و  گوش  و  دست   و   پا   او   داد
وَ   مَن   أَرادَ   یَعُودُ   أَنعُمَ    اللهِ     ما      عاد
کجا جویمَت تو را؛  نشانت،  عشق  بی  پایان؟
Who helps you in your  life,  is  god
درون سینه ز عشقت جهنّم است و برزخ سرد
فَمَن   غَیرُکَ   یَرزُقُنی  وَ   یَنصُرُنی   أَو    هاد؟
ز سوزِ عشقِ تو خورشید، آتش  است  و  گُداز
Your love in my heart and my blood
تمام  هستی و  ذرّات   ثَنایِ   تو   می   گویند
یُسَبِّحُکَ  ما  فِی  السَّمَاءِ   وَ  الأَرضِ  وَ الأَوتَاد
به نزد  تو  هیچ  است،  روح  و  جسم  و  تنم
In   front   of   you   is   little   farhad
به  هر  که  عشق  نِمودی،  شقایق   خون   شد
وَ   إِن   تُعَذِّبنی،   حُبُّکَ    لَفی     صَدری     زاد
مگر که نیست عشق با درد قرین شده  است؟
my heart is with your love is of nod
به سانِ  شمعی و  ما   عاکفانِ   کعبه ی    نور
فَماتَ  مِن  حُبِّکَ   مَن    ذَکَرَ   اسمُکَ   أَو   ناد
اگر  که  شاپرکم،  به  یقین  که   سوخت   تنم
at   last   burns  my  body  this  Pod
تو ای  مهربان  تر  ز  مادر  و  اِی  خالِقِ  حُسن
أَ   لَا   تَرحَمُ   وَ   تَصفَحُ   الأُمُّ   عَلَی   الأَولَاد؟
سِرِشتِ  ما   به   آبِ   عشق،   کُن   تو   عَجین
teach love to this child and this tod
به  آن  روز  که  سَر   بِنَهم   رویِ  خاک،  بگِریَم
تَقُومُ      بِذِکرِکَ      فِی      القِیَامَةِ      الأَجسَاد
نه  باغ  عَدن  بِجویَم؛  نه  رویِ  حور   بِجویَم
i  finds  you;  even  if  i in hell's quad

ترجمه مصراع های عربی و انگلیسی:

وَ   مَن   أَرادَ   یَعُودُ   أَنعُمَ    اللهِ     ما      عاد:
و (همانا) هر کس (که) خواست/می خواهد نعمت های خداوند را شمارش کند؛ نتوانست/نمی تواند.

Who helps you in your  life,  is  god:              
کسی که در زندگیتان به شما کمک می کند (در حالی که شما او را نمی بینید)، همان خداست.

فَمَن   غَیرُکَ   یَرزُقُنی  وَ   یَنصُرُنی   أَو    هاد؟:
پس (اگر تو به من یاری نرسانی و روزی ندهی یا هدایت نکنی) چه کسی غیر از تو مرا روزی می دهد و یاری می رساند یا هدایت می کند؟

Your love in my heart and my blood:            
عشق تو درون قلب و درون خون من است (با روح و جسم من آمیخته شده است).

یُسَبِّحُکَ  ما  فِی  السَّمَاءِ   وَ  الأَرضِ  وَ الأَوتَاد:
آنچه در آسمان و زمین است و نیز کوه ها تو را ستایش می کنند و تسبیح می گویند.

In   front   of   you   is   little   farhad:             
(عشق) فرهاد (به شیرین) در برابر (عشق من به) تو (اصلاً)به حساب نمی آید (و قابل مقایسه نیست).

وَ   إِن   تُعَذِّبنی،   حُبُّکَ    لَفی     صَدری     زاد:
و اگر (چه) (تو) مرا عذاب بدهی، عشق تو در درون سینه ام (نه تنها کمتر نمی شود؛ بلکه) بیشتر (نیز) می شود.

my heart is with your love is of nod:             
قلب من با عشق تو تنیده شده است (و گره خورده است).

فَماتَ  مِن  حُبِّکَ   مَن    ذَکَرَ   اسمُکَ   أَو   ناد:
پس هرکس که نام تو را یاد کرد یا تو را ندا داد (در حالی که نسبت به تو از معرفت کامل برخوردار بود)، از (شدّت عشق و علاقه و از شدّت) دوست داشتن تو جان داد (و مُرد).

at   last   burns  my  body  this  Pod:             
عاقبت (غل و) زنجیر (دوست داشتن تو، مرا می کُشد و) وجود مرا می سوزاند.

أَ   لَا   تَرحَمُ   وَ   تَصفَحُ   الأُمُّ   عَلَی   الأَولَاد؟:
(پس) آیا مادر بر فرزندان (خود) رحم نمی کند و (از خطاهای آنان) گذشت نمی نماید؟

teach love to this child and this tod:             
عشق (خودت) را به این فرزند و این کودک نوپا بیاموز (و آموزش بده).

تَقُومُ      بِذِکرِکَ      فِی      القِیَامَةِ      الأَجسَاد:
در (روز) قیامت، جسد ها(یِ مردگان) با یاد تو (از گور ها) بر می خیزند (و به سوی صحرای محشر روانه می شوند).

i  finds  you;  even  if  i  in  hell's  quad:         
(در آن روز و در صحرای محشر، نه در جستجوی بهشت هستم و نه در جستجوی رویِ حوریان بهشتی؛ بلکه سَراسر در جستجوی تواَم و به دنبال تو میگردم و) تو را می یابم؛ حتّی اگر در چهار (گوشه ی) جهنّم باشم.

هر  کسی  بر  دل  خود  محرم   رازی    دارد
محرم  راز  دل  "یوسف"   دیوانه   کجاست؟
خانه ی   زاهد   و   درویش،   نشانش   دانم!
ساقیا! ؛ منزل عشق و  ره  میخانه  کجاست؟
جرعه ی   آب   دگر   سوی   لب   ما   مکشید
مطربا! ؛ جام من و شَهدَم و پیمانه  کجاست؟
مجلس     پیر     مُغان     بار     گرانم     آمد
منزل  دلبر  و  معشوقه ی  جانانه   کجاست؟
دوش در حِلیِه ی شب  حور  و  ملائک  دیدم
روی گرداندم و گفتم :" شَهِ فرزانه کجاست؟"
نه  رخ  حور   بجویم   نه   ملائک   را   موی
که ره  کعبه  کجا  و  ره  بت خانه  کجاست؟
"یوسفا!"  گر  طلب  عشق  نمودی  ؛  می کن
طلب  عشق  کجا  و  ره   پروانه   کجاست؟

عمری  سکوت  کرده ام   از   سال ها   سکوت
این  بار  هم  چو  بار  دگر،   می کنم   سکوت
عمری است شَهد و جام مِی از  زهر  میخورم
تا خوش شَوَد به قند و  شکر، می کنم سکوت
این شب اگر چه  تیره  و  تار  است؛  می رود
تا فجر و نور و صبح و سحر، می کنم سکوت
در  بادبرف   و   سُورَتِ   دِی   خسته،   ناگزیر
تا  خشک   گردد   هیزم تر،   می کنم   سکوت
این موسم  از  بهار  چه  کوتاه   بوده و رفت!
تا  بازگشت   گُل   ز   سفر،   می کنم   سکوت
بر   دیدگان   غبار    غِرابَت    نشسته    است
تا  روشَنای  چَشم  و  بَصَر،   می کنم   سکوت
در   باغ   زندگانی  و    در   دشتِ خشکِ عمر
بر  ضربه های  سَخت  تبر،   می کنم   سکوت
من   از   سکوت،    یاد   گرفتم    سکوت    را
بی چون و بی  چِرا  و  اگر،  می کنم  سکوت!

کرانه های درد  را  به  چشم  خویش  دیده  ام
صدای پای مرگ را  به  گوش  خود  شنیده  ام
در این  سرای  بی  کسی،  نه  دوستی  نه  آشنا
که اینچنین سکوت و غم به خلوتم  گزیده ام
نگاه   بر   جمال   یوسفم   نشد،   به    راستی
ز  کاروان  مصریان  فُغان  و  غم   خریده   ام
به خواب و آب و دانه ام دلی دگر نمانده است
کبوترم؛   ولی   ز   باغ    زندگی    رمیده    ام
فریب   دانه ام    نده؛    فریب    لانه ام    نده
که سیر خورده ام فریب و طعم آن چشیده ام
به خواب عاشقی اگر  سحر شوم،  چه  نعمتی!
به خواب عشق بوده ام؛ ولی  سَحَر  پریده  ام
نه ترس و ناله از گذر؛ نه  رنج  و  درد  از  سفر
به ابتدای  راه  بی  کران  که   من    رسیده  ام
دگر  رمق   نمانده   ام؛   ز   پا   فِتاده ام   همی
که سال ها به سوی او و این  و  آن  دویده  ام
به   آسمان   شب    ببَر    اگر    روی    شکایتم
چه ناله ها که کرده ام؛ چه  جامه ها  دریده ام
نظر  به  روی  ما  نکن؛   نگاه   سوی   ما   نکن
که گر چه صورتم جوان،  ولی  دگر  بریده  ام

اینقدر   داد   مزن   که   به    دنیا    نمیرسی

ز این خیال برون شو که به  سودا   نمیرسی

پیش  از  تو  چه  بسیار   بود   صاحبان   زر

هوس   رود   مکن   که   به    دریا   نمیرسی

دیروز رفت و هرچه گذشت گشت سرگذشت

غم   امروز   مخور   که  به   فردا    نمیرسی

گر  به  خاک  نشستی  و  فروتر  ز  آن  شدی

تا   به   خاک    نیفتی    به    ثریّا    نمیرسی

احوال   قلب  "یوسف"     تنها    خداست    آگاه
إِن    ما    شَکَوتُ   بِالعَبد،   أَشکو     بِهِ      فَأِیّاه
فِی الوَجعِ  وَ  المُکافات،  فِی  الغَمِّ  وَ   الشِّکایات
چون   یوسف   پیمبر   افتاده    در    دل     چاه
پنهان  ز  خلق   دارم،   دارم   عیان   به    نزدش
هُو   مَن   خَلَق   وُجودی   ثُمَّ    أعتَدَل    فَسَوَّاه
أَعلَم     یَقُولُ    عَبدی،   ما     قُلتَ       إِستَجَبتُ
کو هم خدای  قلب  است  هم  رهنمای  این   راه
جانا  اگر  که  خواهی  جای    و   نشانش    یابی
أَقرَب    مِنَ    الوَریدُک    یَعنی     بِقَلب      مَأواه
کَالدُرِّ    وَ     الیَواقیت،     کَالماس     وَ      الزُمُرُّد
اقمار  سعد   و   اقبال   چون   روشنای   مصباح
تا چون تو دوست دارم حاجت به دیگران نیست
حُبُّک     لَفِی     وُجُودی      وَالله      ثُمَّ      وَالله 

ترجمه مصراع های عربی:

إِن    ما    شَکَوتُ   بِالعَبد،   أَشکو     بِهِ      فَأِیّاه:
اگر از دنیا به بنده خدا شکایت نمی کنم؛ یقیناً به خداوند شکایت خواهم کرد.

فِی الوَجعِ  وَ  المُکافات،  فِی  الغَمِّ  وَ   الشِّکایات:
(من همچون حضرت یوسف) در درد و مکافات ها و غم ها و شکایت ها (گرفتارم).

هُو   مَن   خَلَق   وُجودی   ثُمَّ    أعتَدَل    فَسَوَّاه:
او همان کسی است که من را بوجود آورد؛ سپس معتدل نمود و شکل داد.

أَعلَم     یَقُولُ    عَبدی،   ما     قُلتَ       إِستَجَبتُ:
می دانم که او می گوید:" ای بنده ام!؛ آنچه که دعا کردی استجابت شد".

أَقرَب    مِنَ    الوَریدُک    یَعنی     بِقَلب      مَأواه:
اینکه خداوند در قرآن فرموده است از رگ گردن به تو نزدیک ترم یعنی در عمق وجود و قلب تو جای دارد.

کَالدُرِّ    وَ     الیَواقیت،     کَالماس     وَ      الزُمُرُّد:
(خداوند) همانند درّ و یاقوت ها  و الماس و زمرّد (درخشان و نمایان) است.

حُبُّک     لَفِی     وُجُودی      وَالله      ثُمَّ      وَالله :
عشق و خواستن تو در وجودم است؛ به اسم تو سوگند و سپس به اسم تو سوگند.

فایل صوتی شعر در:
https://sherenab.com/poem/81075/%D8%A7%D8%AD%D9%88%D8%A7%D9%84-%D9%82%D9%84%D8%A8-%DB%8C%D9%88%D8%B3%D9%81-%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7-%D8%AE%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%A2%DA%AF%D8%A7%D9%87

یوسف  چَشم  من  اندر  چَهِ  روی  تو    فِتاد
تو  زلیخایی  و  من  یوسف   کنعان   تو   اَم
نامه   ام    هدهد   شیرین   و   صبا   آوردند
مَلَک ِ  مُلکِ   سبایی   و     سلیمان    تو     اَم
اگر    از    چاه     برون     آوَرَدَم     رهگذران
بی  شکایت  ثَمَنِ  بَخسَم   و   ارزان   تو   اَم
خانه ی   قلب   کن   از   دست   اجانب   آباد
چند روزی است دراین خانه که مهمان تو  اَم
ز سرم   تا  به  قَدَم   شور   و   نوا  افتادست
سالیان  است  که  در  وادی   هجران   تو  اَم
ره  میخانه  اگر  دور   و   دراز  است   تو  را
دل سپارم که قو و مرغ  خوش  اَلحانِ تو اَم
لَعلِ   شیرین   لبانت   به   کجا   من جویم ؟
مست  ابرو  و  مُژ  و  مَردُمِ  چَشمان   تو  اَم
باد  گر   لطف   کند   سوی   تو   گردد  جاری
مُرده  از  عطر  تو  و  جَعدِه ی  زُلفانِ  تو  اَم
اگر   از   آتش   نِمرود   تو   را   دلهُره   است
سرد  گردد  که  من  باغ  و   گلستان   تو  اَم
نور    مهتاب   اگر   چشم    تو    را   رنجاند
دل  مرنجان  دلا!  ،  سایه  و   ایوان   تو  اَم
روز  میعاد  چو  سر  برکشم  از  لَحد و  کفن
همه  گریان  ز  گنه ،   لیک  ؛   گریان   تو  اَم
آسمان   و   فَلَک   و   بَحر   بگردد   گر    کاه
لیک  زین  زلزله  من  یکسره  ویران   تو   اَم
تا   سر   راه   صراطم   به   خدا   گر   باشی
مَفُروشی  اگر  این  عهد ،  به  پیمان  تو   اَم