برای کفش هایت بند باشم
برای غصه هایت قند باشم
مرا سرشار کن از خنده هایت
اگر خواهی که من در بند باشم
بیا با خنده های خود شکر ریز که شد جام دلم از درد لبریز نمیدانم کجا مسکن گزیدی به تهران ؟ اصفهان؟ شیراز؟ تبریز؟؟ سلام استاد.. بسیار زیبا بود درود بر شما..
درود بر شما . ممنون از همراهیتان. بداهه تان زیباست. لطف شما همیشگی است. شاد باشید.
درودها بر جناب حمیدی زاده گرامی به شیرینی قند به دلنشینی لب/خند . اینگونه خواندمت
درود بر شما. ممنون که هستید. شاد باشید.
من که دربندم کجا میدان آزادی کجا کاش راه خانه ات اینقدر طولانی نبود! با اینکه جسارتن خیلی جوون نیستید اما شعرتون کاملن امروزی و زیباست. پر از مفهوم بکر. لذت بردم.
