من! سکوت سبز جنگل ، تو! هیاهوی بهاری من !صدای سینه سرخم ،تو! سرود انتظاری ------------- من !پراز اعجاز دردم ، نقطه ی آغاز آواز! تو! غریب آشنای نغمه های غمگساری ------------ مثل فانوسی که روشن می کند راه غزل را مثل ماه آرزویی با ستاره همجواری ---------- از همان شبهای اول با غزل ها پا گرفتی مثل دریا، مثل فردا ، مثل نقش ماندگاری... ------------- از تو گفتم بی بهانه ، در غزل های شبانه با تو هستم عاشقانه ، تو همیشه بردباری ------------- در کجای قصه های عاشقانه جا گرفتی؟ در کدامین جاده امشب باز تنها رهسپاری؟ ------------- من تو را با پایداری با غزل ها قصه کردم پای دارم ، پای دارم ،ای شکوه پایداری ! -------------