تو همان میوه ی ممنوعه ی دنیای منی دانه ی سُرخِ انار شب یلدای منی در هوای نفسِ سرد زمستانیِ باد گرمی بازدم تُند نفس های منی با خیال تو چه خوش میگُذرد هر روزم فِکر دیروزم و امروزم و فردای منی کوچِ دلگیرِ خزان هست همین یک شب و، تو همدم و هم سُخنِ باقیِ شب های منی . . . . شب به سر آمده، بُگذار بگویم کوتاه طلب و خواسته و عشق و تمنّای منی