بنام نگارگرعشق.........
................................................
مُشت می کوبم،به دیواری که از،جنسِ غم است
حجـــمِ این دیوار هم،گویـــــی برای غم، کم است
چون مَترسک، رفتـــه ازیـادم، میـانِ دشتِ هیـــــچ
زخمِ مـارا دربیـابـان، لطفِ طوفـــــــان،مَرهم است
هیــــــچ کس، گـاهی سـلامَم را،نمی گویـد جواب
جُز، هرای بـادِ پـاییزی،کـــــــه آنهم، مُبـــــهم است
می رسد گـاهی به گوشم،نغمه ی مرغـــی ولی
آنچـــه من می فهمَم ازآن،هـای هایِ مـآتم است
شــــــــــعرِ بـاران را، نمی دانم ولی، دارم بـه یـاد
یک غــزل، بی ابتـــدا، بی قـافیه، بی خـاتم است
ریشه ی مـا، درکویرســـتان دنیـــــا، خُشک شــد
اینــکه می بینید،تصــــــــــویری زِجبرِ عـالم است
آنچـه دستـانِ مرا، بســــــته ست بـاان روزگــــار
پرچمی، ازجنسِ تســـــلیم و،گنـــــــاه ادم است
منبرِ گــــل را، بـه پـابوسِ زمســــــــتان بُرده انـد
گرچـه بلبـــــل بـاز، درتفســـیرِ خیرمقـــدم است
همچنـان (دیوانـه)ای، گه می ســــرایم نـالـه ای
می نویسـم روی دیواری،کـه ازجنسِ غم است
...............................................................
(دیوانه)