بسمه تعالی

 

 

 

جمله کوتاه من :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اوج ِ نور کربلا , شب برداشتن ِ بیعت هاست

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نویسنده : سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

 

 

جمله کوتاه من :

 

 

 

 

 

عشق خدا روی نیزه ها ,  کمال دین بود

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نویسنده : سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

 

حافظ و اندیشه های شیعی مهدویت

                                                      

 

 

مقدمه:

 

خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی مشهور به لسان الغیب در قرن هشتم در شیراز

پا به گیتی نهاد . حافظ در غزلیات به استادی بلند بدل گشته است . حافظ شیرازی در

شعر مذهبی نیز یکی از نامدارترین شاعران ایران و حتی اسلام است. در مقاله ی

تهیه شده به بررسی "اندیشه های شیعی حافظ در قلمرو شعر مهدوی ( غزل انتظار)"

خواهیم پرداخت.

 

 

 

متن:

 

حافظ زمانه ی ظهور را زمان گسترش و شکوفایی علوم الهی می داند:

 

ز قاطعان طریق این زمان شوند ایمن              

 قوافل دل و دانش که مرد راه رسید

 

در زمانه ی ظهور :

 

کجاست صوفی دجٌال فعل مُلحد شکل                 

بگو بسوز که مهدی دین پناه رسید

 

نماد کفر نابود خواهد شد و سراسر جهان " دین پناه" خواهد شد

 

حافظ در غزلی دیگر:

 

در بیابان گر بشوق کعبه خواهی زد قدم               

سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور

 

راه انتظار امام مهدی(عج) را بیابان پر از خار می بیند که سرزنش های بسیار دارد

اما باید به کعبه معظمه رسید

 

حافظ ظهور امام زمان(عج) را همزمان با ظهور رسول الوالعزم عیسی(ع) می داند

که ریشه در عقائد شیعیان جعفری دارد:

 

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید               

که از انفاس خوشش بوی کسی می آید

 

از نکات قابل توجه در شعر انتظار حافظ شیرازی :

 

کس ندانست که منزلگه مقصود کجاست             

اینقدر هست که بانگ جرسی می آید

 

بدین معنا که: انتظار امام غائب(عج) همچون قافله ای هست که نباید از آن عقب ماند

در حالیکه غفلت وجود دارد و بایست آنرا کنار زد

 

حافظ مقام امام(عج) را تا آنجا می یابد که:

 

ز آتش وادی ایمن نه منم خرٌم و بس             

موسی(ع) آنجا بامید قبسی می آید

 

حافظ دیدار چهره ی امام مهدی(عج) را لایق هر فردی نمی داند بلکه افراد خاص

و شیدا این وصال را دارند:

 

یا رب بکه شاید گفت این نکته که در عالم        

رخساره بکس ننمود آن شاهد هر جائی

 

 

حافظ یک منتظر واقعی را تسلیم محض امام(عج) می یابد و البته به مسئله ی کلی قضا

و قدر الهی در تمامی امور الهی نیز معتقد است:

 

در دایرۀ قسمت ما نقطۀ تسلیمیم                 

لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمائی

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست    

کفرست درین مذهب خود بینی و خود رایی

 

حافظ شیرازی کرامت و مقام انسانی در عصر غیبت را منوط  به تأیید امام مهدی(ع)
می داند وبس:

 

چندانکه زدم لاف کرامات و مقامات          

هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد

 

اما لسان الغیب شب هجران را پایان پذیر می داند:

 

 

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد            

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدائی

 

 

 

 

 

 

نتیجه:

 

حافظ شیرازی از دوری امام عصر(عج) می نالد و عصر غیبت را شب هجران

و بیابان پر از خار می بیند و یا کاروانی که به سمت صبح ظهور رهسپار است

او معتقد است فرد بایست لیاقت یابد و دراین مسیر انتظار کشد . حافظ عصر ظهور

را رسیدن به دانش های کامل الهی و نابودی کفر می داند در عین حال منتظران

را به تسلیم محض اراده ی پروردگار اعظم و امام زمان (عج) دعوت می کند

هم چنین وی معتقد به ظهور حضرت عیسی(ع) به همراه امام عصر(عج) است 

 

 

منبع:

دیوان حافظ _  تصحیح : سید عبدالرحیم خلخالی _ ناشر: حافظ نوین_ 1379

 

 

نویسنده :

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

 

بسمه تعالی

تفسیری از بیت توحیدی ( هاتف اصفهانی )

" صد رهت لن ترانی ار گوید   
باز می دار دیده بر دیدار "

 

هاتف اصفهانی

 

مقدمه :
سید احمد حسینی متخلص به هاتف اصفهانی را ادیبان بخاطر ترجیع بند حکیمانه ی او در باب توحید و حکمت الهی شناخته اند . حکمت الهی در تک تک ابیات این ترجیع بند به بیت ترجیع " که یکی هست و هیچ نیست جز او           وحده لا اله الا هو " ختم گشته است .
در این ترجیع بند فخیم از واژگان در جهت شناخت مسئله ی توحید و یافتن مسیر و طریق های عرفانی از نماد های مختلف از جمله : می , دیر مغان و ...با اشارات لطیف استفاده گشته است .
هاتف اصفهانی مستی را در جهت شناخت عرفانی حضرت پروردگار به وفور استفاده کرده است.
هاتف اصفهانی در بندپایانی این ترجیع بند تلمیح ظریفی به داستان حضرت موسی (ع) در کوه طور اشاره کرده است و به نکته ای عمیق در حکمت عشق یزدان یاد آوری کرده است :
صد رهت لن ترانی ار گویند
باز می دار دیده بر دیدار
آری حضرت موسی تنها پیامبر الهی بوده است که حضرت اقدس الله جلّ جلاله با او بدون واسطه جبرئیل سخن گفته است و از اینرو آن رسول اولوالعزم را  کلیم الله نامیده اند .
در کوه طور حضرت موسی (ع) با پروردگار خواسته ی قوم یهود را بیان می کند و به خدا از روی صدق می گوید :: حضرت پروردگار این قوم می گویند خدایت را به ما نشان بده و حضرت پروردگار می فرماید : " لن ترانی "
آری حضرت موسی (ع) جواب شنید : ای موسی هرگز مرا نخواهی دید
هاتف اصفهانی با اشاره به این سخن منوّر حضرت الله جلّ جلاله می سراید : وقتی محبوب الهی فرمود مرا نخواهی دید حضرت موسی بر خلاف تصوّر مخلوقات در عشق خویش به حضرت ربّ مصمّم تر گشت  و این عشق یعنی عشق به حضرت پروردگار را هاتف اصفهانی  راهی بی نهایت تعریف کرده است

 

نتیجه :

هاتف اصفهانی به نکته ای عمیق در باب توحید اشاره کرده است  و آن اینست که :
عشق به پروردگار راهی بی نهایت و بی انتهاست و هر آنکه در این عشق خالص تر و مؤمن تر گردد بر خلاف سایر بشریّت نا امید نگشته , بلکه امّید و ایمان او در این مسیر افزون تر خواهد شد .

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

 

 

بسمه تعالی

به مناسبت 22 اسفند _  روز بزرگداشت شهدا

 

 

سیمای شهدا در اشعار قیصر امین پور

 

 

 

قیصر امین پور از شاعران توانای قرن معاصر گشته است ایشان در قالب های محتلف شعری به ویژه غزل و دوبیتی آثار ادبی والایی را آفریده است همچنین ایشان یکی از مطرح ترین شاعران انقلاب اسلامی و دفاع مقدّس گشته است در ذیل سیمای شهدا در اشعار شاعر بزرگ ِ فرهنگ شهادت یعنی قیصر امین پور را بررسی خواهیم کرد

راستی چرا

در رثای بی شمار عاشقان

_ که بی دریغ _

خون خویش را نثار عشق می کنند

از نثار یک دریغ هم

دریغ می کنیم ؟

آری , یاد شهید و شهادت بایِست در قلب ما وجود داشته باشد . و زندگی روزمرّه که ما را از حقیقت ِ ایثار شهدا غافل کرده است , بایِست از بین رود . و سطحی نگری را کنار باید گذاشت . و در مقابل ایثار عظیم آنان , نبایست بی تفاوت گشت .

خوشا چون گل به فصلی , سرخ مردن

خوشا در فصل دیگر , زادنی سبز

آری , آرمان ِ زیستن الهی , عاشقانه جان دادن و شهادت در راه حضرت توحید گشته است . و در وراء این مُردن خون آلود , پاداش حضرت خداوند , بهشت جاودان ِ سبز خواهد گشت . و شهادت نه تنها پایان است , بلکه ابتدای حیات ِ بی کران سبز خواهد گشت .

شهیدی که بر خاک می خفت

سر انگشت در خون خود می زد و می نوشت

دو سه حرف بر سنگ :

" به امید پیروزی واقعی

نه در جنگ ,

که بر جنگ ! "

آری , هدف شهدا از جهاد الهی , کشتار و منفعت دنیوی نخواهد گشت . و در قلب ایشان صلح همیشگی بشریّت , آرمان حقیقی گشته است .

با کفش های خستگی خود

از ره رسیده ایم

میراث باستانی ابراهیم

بر شانه های ماست

نمرودیان همیشه به کارند

...

اما

ما را از آزمایش آتش هراس نیست

همواره حکّام طاغوت بر جهان حکومت داشته اند .

اما شهدا همچون پیامبران الهی , از جان دادن و شهادت در راه الهی , به قلب خویشتن ترس راه نخواهند داد . و با یاد حضرت خلیل (ع) , در راه اهداف توحیدی خویشتن , جان را نثار آتش و خون خواهند کرد .

آری , شهدا همچون حضرت ابراهیم (ع) پناهی جُز حضرت خداوند نخواهند داشت . و حضرت توحید , آتش نمرودیان را بی اثر خواهد کرد و گلستان خواهد ساخت .

از چشم هر شهید

یک قطره اشک شوق بگیرید

_ یک قطره اشتیاق زیارت_

مُنتهای ِ خواسته ی شهدا , زیارت حضرت یزدان و سیمای رسولان الهی و ائمه اطهار (ع) خواهد بود . و آرزوی کشته شدن در راه حضرت توحید را با اشک طلب خواهند کرد .

قلبی از آینه , دلی از دریا

و گردنی بلند

از آبشار پاک تواضع

قلب نورانی و صاف شهدای توحید , نماد خشوع و فروتنی خواهد گشت . و اندیشه ی آنان نماد شجاعت و پایداری خواهد بود .

رهتوشۀ شهید همین بس :

یک جامه , یک کلام

تصویری از امام

 

شهدا نماد ساده زیستی و عشق پاک گشته اند .

در ادامه قیصر امین پور به شهداء دفاع مقدس اشاره کرده است :

آری , با یک اشاره ی امام و راهبر خویشتن , شهدا تصمیم راسخ را در راه جهاد الهی خواهند داشت . و شک و تردید را کنار خواهند گذاشت . و عشق امام خمینی را در قلب خویشتن خواهند داشت .

مپرس از دل خود " لاله ها چرا رفتند "

که بوی کافری از این سؤال می آید

آری شهدا ایثار بی کران کرده اند .

و برخی از مردم , ناسِپاسانه , آرمان آنها را از یاد بُرده اند و کار ایشان را بیهوده پنداشته اند . که این کفر و گناه بزرگی خواهد بود .

اگر چه نیت خوبی است زیستن اما

خوشا که دست به تصمیم بهتری بزنیم

آری , شهدا نگاهی ماوراء و فوق طبیعی خواهند داشت و با شهادت در راه حضرت توحید در قرب الهی , حیات جاودان خواهند داشت .

مبادا خویشتن را واگذاریم

امام خویش را تنها گذاریم

ز خون هر شهیدی لاله ای رست

مبادا روی لاله پا گذاریم

آری , جامعه ای که راهبر دینی و امام خویشتن را تبعیّت نکرده باشد , در حقیقت , سرنوشت دنیوی و اخروی خویشتن را نادیده گرفته است و تباه کرده است .

آری خون شهید , احترام ویژه ای خواهد داشت و شهادت در راه حضرت توحید , سرنوشت جامعه را شکوفا خواهد کرد .

بیا ای دل از اینجا پر بگیریم

ره کاشانۀ دیگر بگیریم

بیا گم کردۀ دیرین خود را

سراغ از لالۀ پرپر بگیریم

شهادت , یک کوچ عاشقانه به سَرای آخرت خواهد بود .

آری , هر فرد در ذهن خویشتن , آرمان خواهد داشت . و برای رسیدن به آرمان خویشتن , آماده ی پرواز و حرکت , گشته است .

قیصر امین پور شهادت را آرمان واقعی و والاترین آرمان های حیات خواهد دانِست .

و یاد و فرهنگ شهدات , خدای جهان غیب را , عارفانه به قلب انسان ها نزدیک خواهد کرد .

آری , فرهنگ شهادت و ایثار جانی ِ شهدا , شاهراه ِ وصال به گمکرده ی دیرین تمام انسان ها یعنی : قلب حضرت توحید خواهد بود .

مگر راز حیات جاودان را

تو از فهمیده ها فهممیده بودی ؟

در شعری دیگر , قیصر امین پور به ستایش و جایگاه مقام شهدای نوجوان پرداخته است :

آری , شهید محمد حسین فهمیده درک ِ مافوق طبیعی نسبت به دیگر نوجوانان جامعه داشته است . و الگوی شهدای نوجوان گشته است . و همچون عارفان بزرگ و کهنسال , حیات چند روزه ی دنیا را بی ارزش یافته است و جان خویشتن را در راه حضرت یزدان به وصال ابدیّت ِجهان آخرت , به فناء فی الله خواهد داد .

آری , دنیا طلبی منجر به فنا خواهد گشت

و فناء فی الله شاهراه ِ وصال به حیات جاودان گشته است .

نتیجه :

قیصر امین پور , جامعه را با فرهنگ شهادت و راه عاشقانه و عرفانی ِ شهدا آشنا کرده است . و یاد شهادت را در قلب ها همیشگی دانسته است و پیروی از راهبر و اولیاء الله را از اسرار شهادت و رمز سعادت اخروی جامعه معرفی کرده است و مقام شهدا را ستایش خواهد کرد .

منابع :

مجموعه کامل اشعار قیصر امین پور _ تهران _ انتشارات مروارید _ 1390 .

 

 

نویسنده :

 

سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

 

 

به حضرت سیدالشهدا (ع)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ای حسین(ع)
برای تو
شعر بی سَر
آوردم
تا کمی
به قلبت ,
نزدیک شوم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

 

متخلص به :  نورانی

 

 

 

عاشقی و توان من گرچه هماهنگ نیست
تا که تو هستی و غزل پای دلم لنگ نیست

تا دل من قصیده ی چشم تو را میتپد
قطع یقین قوافی شعر دلم تنگ نیست

هرچه تو با نگاه من ساز مخالف زنی
شور نمیزند دلم، قحطی آهنگ نیست

فخر من از خرابی و مستی و دیوانگیست
از وجنات من ببین، شیفتگی ننگ نیست

ناز تو را به خون دل رهن دلم کرده ام
گرچه تضرع من و ناز تو همسنگ نیست

بین تلاقی نگاه تو و چشمان من
محتملا" مجادله هست ولی جنگ نیست

محض شکستن دلم رنج زیادی نبر
پیکر پاره پاره ی قلب من از سنگ نیست

عشق و وفای پاک من را به نگاهت بخر
این دل بی قرار من در پی نیرنگ نیست 

در هر زمان سر شکن نهروان پسند

بشکسته فرق عشق زقوم اذان پسند

 

آنجا که آیه های بهار آذر است با

پژمرده برگهای درخت خزان پسند

 

در آن زمان که عشق به تاراج میرود

از سوی صوفیان سراپا جهان پسند

 

اسطوره های مرده زعیمند در بَر ِ

کوتولگان سست رگِ قهرمان پسند

 

یعنی میان جنگل مولا بدون آب

از بین تشنگان طمعکار نان پسند

 

اندیشه های باکره را مفت میدرند

کفتارهای مرده خور ِ رایگان پسند

 

آنوقت بین کشتی توفان گرفته و

آن های های آدمیان فغان پسند

 

پارو چگونه میرسد آخر به کار یک

ملاح پیر دلزده ی بادبان پسند

 

باید که خون تازه به رگها روان شود

اکسیر عمر دائمی و جاودان پسند

 

یا اینکه روح نوح بروید میان آن

مرعوب های وازده ی خانمان پسند

 

تا اینکه بین آن همه امواج خوف ناک

ظاهر شود کرانه ی امن و امان پسند

 

این قصه ی تغافل دور زمانه است

تا کی رود به گوش زمانِ دهان پسند

 

بسمه تعالی

 

 

 

 

 

 

طرح عاشورایی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در عاشورا
ندای ِ
کیست مرا یاری کند ؟
پیچید ,
تنها خدا بود
که می شنید

 

 

 

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

 

متخلص به :

نورانی

 

 

بسمه تعالی

 

   باباطاهر همدانی در دوبیتی های عرفانی

 

 

 

 

 

 

مقدمه :

بابا طاهر همدانی از شعرا و عرفای قرن پنجم هجری گشته است . بابا طاهر همدانی را با دوبیتی های ساده , روان و سرشار از معانی ناب ِ عاشقانه و عارفانه خواهیم شناخت . در ذیل به بررسی اشعار عرفان اسلامی ِ باباطاهر , این موج بلند عرفان اسلامی خواهیم پرداخت .

متن:

خوشا آنان که پا از سر ندانند
مثال شعله , خشک و تر ندانند
کنشت و کعبه و بتخانه و دِیر
سرایی خالی از دلبر ندانند

در هر زمان , عشق حضرت توحید را بایست در قلب پرورش داد و از تمام ظواهر بایست گذشت و تنها سیمای نورانی حضرت یزدان را بایست نِگریست
در هر زمان , عشق حضرت توحید را بایست در قلب پرورش داد و در هر زمان و مکان , تنها سیمای نورانی حضرت یزدان را بایست نِگریست

تو که ناخوانده ای علم سماوات
تو که نابرده ای ره در خرابات
تو که سود و زیان خود ندانی
به یاران کی رسی هیهات هیهات

بایست در زندگانی خویشتن , سود و زیان حقیقی را دانست و در مستی عشق حضرت توحید , گام زد . تا به وصال یار خویشتن یعنی حضرت خدا , خواهی رسید .

غمم غم بی و همراز دلم غم
غمم همصحبت و همراز و همدم
غمم نهله که من تنها نشینم
مریزا ! بارک الله ! مرحبا غم

آری غم ِ قلبی , راه لقاء عشق خواهد گشت

اگر مستان مستیم از تویی مان
اگر بی پا و دستیم از تویی مان
اگر گبریم و ترسا ور مسلمان
به هر ملّت که هستیم از تویی مان

چه مسلمان , چه غیر مسلمان , در ازل , ما زاده ی حضرت توحید بوده ایم. و چشم انتظار ِ رحمت الهی گشته ایم .

مه آن اسپیده بازم سینه سوهان
چرا گاه مه بی سر بشن کوهان
همه تیغی به سوهان می کرن تیز
مه آن تیغم که یزدان کرده سوهان

آری , قلب بایست در طریقت عشق الهی , دلسوخته , صیقلی و نورانی گردد

خداوندا ! به فریاد دلم رس
تو یار بی کسان مه مانده بی کس
همه گویند طاهر کس ندارد
خدا یار منه , چه حاجت کس !

تنها حضرت توحید , یاری گر ماسوا الله گشته است و غیر از حضرت یزدان در برابر اراده و تصمیم حضرت خداوند , زبون و مطیع خواهد بود .

الهی ار نواجم ور بواجم
تو دانی حاجتم را من چه واجم
اگر بنوازی ام , حاجت روا بی
وگر محروم سازی , مَه چه ساجم ؟

باباطاهر همدانی با حضرت توحید , مناجات ِ سرشار از نیاز و عشق خواهد کرد و سعادت و تیره روزی بندگان را تنها در زِمام و خواست حضرت ایزد خواهد دانست .

مَه از قالوا بلی تشویش دارم
گنه از برگ و باران بیش دارم
اگر لاتقنِطوا دستم نگیرد
مَه از یاویلنا اندیش دارم

باباطاهر به درگاه الهی , تنها داشته ی زندگانی پر از خطاهای بندگی دنیوی را به استناد آیه ی قرآنی ِ : " لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّـهِ " , امید به رحمت و بخشش حضرت توحید در روز قیامت خواهد دانست .

کجا بی جای ِ تو ای بر همه شاه !
که من آیم بدان جا از همه راه
همه جا جای تو , من کور باطن
غلط گفتم , غلط استغفرالله !

آری , عاشق حضرت توحید همه ی زمان ها و مکان ها را به عشق توحید , خواهد گذراند و در هر مکان از عشق حضرت خداوند , غفلت نخواهد کرد و ظاهربین و کور باطن نخواهد گشت .

عاشق آن به که دایم در بلا بی
ایوب آسا به کرمان مبتلا بی
حسن آسا به دستش کاسه ی زهر
حسین آسا به دشت کربلا بی

عشق الهی با امتحان الهی و سختی همراه خواهد بود . باباطاهر همدانی خواهد سُرود :
هر چه امتحان الهی سخت تر گردد و همچون بلایای ِ صبر حضرت ایوب (ع) یا شهادت زهر آگین امام مجتبی (ع) و یا شهادت سیدالشهدا امام حسین (ع) در دشت خونین کربلا , افزون تر گردد , عشق حضرت توحید در قلب عاشق , بیشتر خواهد شکفت .

خدایی که مکانش لا مکان بی
صفا بخش جمال گلرخان بی
پدید آرنده ی روز و شب خلق
که بر هر بنده او روزی رسان بی

آری , عشق خداوند در تمام هستی حضور خواهد داشت . و اوست که آفریننده ی زیبایی هاست . همچنین روزی موجودات زنده به دست تدبیر و رحمت او خواهد بود .

به دام دلبری دل مبتلا بی
که هجرانش بلا , وصلش بلا بی
در این ویرانه دل جُز خون ندیدم
نه دل , گویی که دشت کربلا بی

کربلا , آئینه ی سختی های راه عشق حضرت توحید گشته است . و شهدای نینوا از هجران حضرت توحید , راه وصال ِ شهادت در دشت خونین نینوا را خواهند برگزید .

به صحرا بنگرم صحرا تو بینم
به دریا بنگرم دریا تو بینم
به هر جا بنگرم کوه و دَر و دشت
نشان روی زیبای تو بینم

آری عاشق حضرت توحید هر زیبائی را که خواهد نِگریست , تنها به یاد ِ جمال حضرت یزدان خواهد افتاد .

نتیجه :

باباطاهر همدانی از دلسوختگان و عارفان حضرت توحید خواهد بود و عشق ساده و بی پیرایش خویشتن را با مفاهیم قرآنی و کلیات عرفان اسلامی آمیخته است . این عارف توحیدی , در دوبیتی های ماندگار خویشتن چون شوریدگان , خویش را سرزنش ها کرده است و غفلت از عشق حضرت یزدان را موجب دور افتادگی از وصال حضرت حق خواهد دانست .

منبع :

دوبیتی های بابا طاهر عریان _ تصحیح : کاظم عابدینی مطلق _ انتشارات محراب دانش _ چاپ چهارم_ 1392 .

 

 

 

نویسنده :

 

سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

 

شرح عرفانی بر بیت صائب تبریزی (1)

 

 

 

 

 

سنگین شد از کنار پدر خواب راحتم

چون ماه مصر سیلی اخوانم آرزوست

 

                                                                      صائب تبریزی

 

 

 

 

میرزا محمد علی صائب تبریزی از عارفان و فیلسوفان نامی ادب فارسی است . صائب تبریزی در دیوان اشعار خویش موجی طوفانی است که در دریای عرفان خواهد خروشید. او نکات عرفانی را با پیچش و هنر والای ادبی خویش بیان کرده است.

صائب تبریزی در غزل با مصراع آغازین : " نه تخت جم , نه ملک سلیمانم آرزوست " آرزوهای دوردست عرفان اسلامی را نمایان کرده است و با اشارات عرفانی و به کار بردن عنصر " عشق " , آه و  افسوس ِ عرفانی کشیده است .

صائب تبریزی به بیت "  سنگین شد از کنار پدر خواب راحتم       چون ماه مصر سیلی اخوانم آرزوست  " رسیده است. اما راز عرفانی رسالت و نبوت الهی چیست؟ عارف کامل الهی از آسودگی تن و جان خواهد گذشت و آزار راه عاشقی حضرت الله را نه تنها انتظار می کشد بلکه با خواست قلبی خویش به پیشواز و استقبال خواهد رفت تا همچو پروانه بدون در نظر داشتن وجود خویشتن و با خواست خویشتن به مقام فناء فی الله خواهد رسید. 

آری حضرت یوسف که از رسولان و انبیاء الهی است و عارف کامل حضرت ربّانی گشته است از میان محبت پدر خویش و آزار برادران خویش , آزار و مصیبت برادران خویش را انتخاب کرده است تا در راه عشق الهی بسوزد و عرفان و عشق خویش به مقام حضرت الله را از عمق نیّت خویش به فرجام رسانَد . آری همانگونه که شیخ اجل سعدی شیرازی سروده است :  " چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب       مهرم به جان رسید و به عیوق بر شدم   " .

آری باید سوخت و آفتاب انور را باید به معنای حقیق عرفانی , پرستش کرد زیرا تنها نور حقیقی دو جهان حضرت الله خواهد بود . تفاوت انبیا ء و رسولان الهی با بندگان دیگر در این نکته عظیم عرفانی نهان گشته است : آنگاه که عارف کامل , آزار را تحمل کرد به غم و اندوه فرو نخواهد رفت و این امور را نشانه ی پیشبُرد عشق خویشتن خواهد پنداشت.

 

انبیاء , عارفان کامل الهی گشته اند و آزار عشق حضرت الله  را با نیّت حقیقی خویش انتخاب کرده اند و در راه آزار الهی عاشق صادق و عارف قلبی گشته اند و حتی در آسودگی ِمطلق , رخداد آزار الهی از ایمان , عشق و عرفان توحیدی آنان نکاسته است و بر خلاف انتظار , عشق و عرفان توحیدی آنان افزون گشته است . هم چنین در قلب انبیاء الهی , کینه ای از ماسوی الله راهی ندارد و حضرت یوسف که از عارفان کامل و انبیاء است کینه ای از برادران خویش به جان نداشته است . آنان هر زمان از حیات خویشتن را در پی ِ یافتن فناء فی الله انتظار عارفانه کشیده اند و عمق ِ آزار را نیّت عمق ِ قلب خویشتن کرده اند .  " ای آفتاب خوبان می جوشد اندرونم              یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت " .

 

منبع :

دیوان صائب تبریزی _  انتشارات نگاه _ چاپ چهارم _ 1384 _ به اهتمام : جهانگیر منصور .

 

 

 نویسنده :

سید محمد حسین شرافت مولا

 

 

زمستان آمد و پاییز خندید

دلیل خنده اش را از زود پرسید؟

بگفتا: خنده ام بهر خزان است

نخندم، زندگی برمن زیان است.

 

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

 

 

 

 

 

طرح عاشورایی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

سیمرغ
آه کشید وَ
گفت :
قاف سرخ ِ
عاشورا کجاست ؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

تخلص :   نورانی

 

غزلی  از  دفتر   بداهه ها

 " لبخند  معنی دار "

 

گر چه دنیا  آبرویم  را  هزاران بار ریخت

بارها روی  لبم ،  لبخند  معنی دار  ریخت

تا زلیخا هرزه گی را  یوسفی  تاوان دهد

خشت  خشت  آبروی  قصر پوتیفار  ریخت

حتم  دارم  باز ، سهم  حیله ی روباه  شد

زاغک قصه  پنیری را که از منقار ریخت

آه ··· شاید که خدا یک شب به نیشابور رفت

هفت شهر عشق  را  در دفتر  عطار ریخت

"دست" و "پا" زد هر چه شیطان محض بد گویی ی تو

همچنان  عشق  از  "زبان"  میثم  تمار  ریخت

"نوشدارویی و بعد از مرگ" می آیی به دست

"شهریار" تو  به  کام عشق زهر مار ریخت

شاهنامه آخرش خوش نیست ، وقتی این چنین

شانه ی مردانگی هایم  "تهمتن" وار  ریخت

آجر آجر بر سرم  آوار  شد ، تا  طرحی از-

خنده های  آجری رنگ  تو  را معمار  ریخت
¤¤¤
¤¤¤
دیگر از سوزش چگونه در امان دارم ؛ بگو

شعرهایی که ، بر آن  خاکستر سیگار ریخت

<><>
تهمتن غلامی

بسمه تعالی

 

به نور عاشورا حضرت علی اصغر (ع)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در بیابان ِ
نینوا ,

آب نیست
تا به اصغر (ع)
جان بدهد
مگر اشک ِ
نورانی ِ
سیدالشهدا

 

 

 

 

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

تخلص :   نورانی

 

 

 

کاش،که در خواب، چنین وصلِ تو تعبیر کنم

کومجالی که تو را یک شبه زنجیر کنم.......

دل ِدیوانه دگر پند نگیرد هرگز!!!!!!!!!

تا قیامت زغمت ناله ی شبگیر کنم

 

بسمه تعالی

 

 

به حضرت قمر بنی هاشم (ع)

 

 

انوار الحرمین

 

 

 

 

 

 

 

 

ای عباس (ع)
در شب ِ
برداشتن ِ
بیعت ها ,
تنهائی ِ
سرخ ِ
حسین (ع) را
تنها
خدای نورانی
می دید
وَ تو !

 

 

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

تخلص :   نورانی

 

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

 

 

به حضرت حر (ع)

 

 

 

 

امام حسین (ع) پس از شهادت حر ریاحی (ع) , پیشانی زخمی او را با پارچه ای بستند . که در زمان شاه اسماعیل صفوی (ره) چون قبر حضرت حر را نبش کردند و پارچه را برداشتند خون جاری میشد !

 

 

 

 

 

پارچۀ
پیشانی ِ
شهید خدا ,
حر (ع) را
که باز کنی
هزار دریای
نور است
اما سرخ !

 

 

 

 

سید محمد حسین شرافت مولا

تخلص :   نورانی

 

 

محرم گلدی دوران  تازه لندی
عزای شاه عطشان  تازه لندی

نه وار بو آی باتیب عالم عزایه
گلیب یئر گوی بو ماتمده نوایه
حسین گلدی یئتیشدی کربلایه
او چولده عهد و پیمان تازه لندی

دامارلاردا گلیب دیر جوشه قانلار
حسینیم وای  دییللر نوحه خوانلار
ورور سینه ائدیر    ناله  جوانلار
سینیق دیل لرده  افغان   تازه لندی

بو آی گئچدی شه  دین  اکبریندن
اوجا بوی قارداشیندان اصغریندن
ولی ال چکمدی   اوز   باوریندن-
نقدری  ظلم  عدوان   تازه لندی

بو آیدا دین حق  تاپدی وجاهت
حسین نوش ائیلدی جام شهادت
وئریب باش ائتمدی ظلمیله بیعت
بو آی معیار و  میزان تازه لندی

بو آی  شمس امامت تاپدی تکثیر
حسین قانیله عشقی ائتدی تفسیر
قیام ائتدی وئریب دنیایه تغییر
مسیر  کوی  جانان  تازه لندی

محرم دیر هامی سسلیر   حسینی
حسین سسلیر ولی هل من معینی
آچیب   مقتلده   دانشگاه   دینی
رضای  حقه  عنوان  تازه لندی

بو آی تفسیر اولوب  انا فدیناه
قالیب حیران بو سره  ماسوالله
شهید اولدی اولا  تا امت  آگاه
مریض جهله  درمان  تازه لندی

بو آیدا  اهل زور و ذلت  ئولدی
اسیر  نفس و ملک و  شهوت ئولدی
حقیقت زنده قالدی  بدعت ئولدی
کلام   حقیده   جان    تازه لندی

بو آی گل  ناله و افغانه شیعه
قرا گیی شاه مظلومانه شیعه
قولاق وئر نغمه قرانه  شیعه
اورکده عشق و ایمان تازه لندی

بو آیدا حضرت پیغمبر آغلار
ائدر ناله بتول اطهر آغلار
"چکر قیها قیامت محشر آغلار"
اورکده آه سوزان تازه لندی

بو آیدا سو یولی باغلاندی شیعه
عطشدن خردا قیزلار یاندی شیعه
باخیب سقا سوا اودلاندی شیعه
گوورب هر لحظه بحران تازه لندی  
ادامه دارد....

 

بسمه تعالی

 

به نور خرابات شام حضرت رقیه (ع)

 

 

 

 

 دریای اعظم اشک های ما , قطره ای از جان فشانی ِ اسیران عاشورایی نخواهد گشت و پس از هزاران سال , شام های تیرۀ اسارت , در اندوه تیرگی و خون فرو رفته است ! آری , حضرت رقیه (ع) شمس نورانی وادی ِ غم زدۀ شام است و فریاد معصوم او قلب سنگ را غرق ِ در خون خواهد کرد تا در سوگ او ستارگان دمشق , شب های محرّم الحرام را خون خواهند گریست ! و دریای خون , طوفانی خواهد گشت و خورشید افلاک تیره خواهد گشت اما نگاه معصوم رقیه (ع) راز عشق توحید را از نیزۀ خون خواهد پرسید و انوار توحیدی , قلب او را روح  شموس سرخ خواهد کرد ! و تا معراج توحید پر خواهد کشید و ندای معصوم یا سیدالشهدا (ع) را خواهد سُرود .

 

 

 

 

نویسنده :

سید محمد حسین شرافت مولا