بنام نگارگرعشق..............................

...............................................

                   درحیــــرتی نشـــسته بـه، دالانِ زنـدگـی                   

درصـحنه ای ، به قـدمتِ اِکرانِ زنـــدگی

بردوشِ مـا، همیشـه صــــلیبی نهــاده انـد

بـاارزشـــــــی، بـه قیمتِ تاوانِ زنــــدگی

مارا،به نـام وجـــاه ،فریبـــی اگر دهنــــد

بردوشــــــمان نهــند،چوپـــالانِ زنـــدگی

درمعبدی،که سجده به خود،افتخارِ ماست

بیهوده سنگ می زنیم،به شـیطانِ زندگی

درگیرِ با(منیم ) و،زِ خودغافلیـــم اگــــــر

هرگز نمی رســــیم، بـه سـامانِ زنــــدگی

درمانده از(مَنیم )و،به خودظلــم می کنیم

شـرمنــده از(خودیم)،بـه عنوانِ زنـــدگی

مـارامجال شـــکوه نمانــدَ ست تادهـــــیم

باضـجّه هاشــــعار، بـه اِذعانِ زنـــــدگی

شــاید سـکوت،عافیتی می دهــد به جـان

آنجـا کـه سرشــــکسته، زِ طغیانِ زندگی

(دیوانـه)ایم و،شـاعرِ یک سـُفره پُرزِدرد

ناخوانـده گشــته ایم،چو مهـمان زنــدگی

..............................................

(دیوانه).................................

   بنام نگارگرعشق............................

............................................................................

رفتیم وزِما، شـــــــــعرِ شرربار،به جاماند

یک ســــــینه ی ناگفته زِاَسرار، به جاماند

هرچند که ازعشقِ ســـــــــُرودیم به تکرار

هرگفته وناگفته  به تکــــــــرار، به جاماند

برقامتِ آزاده ی مــــا،رختِ عــزامُــــــــرد

خوش باد کــــــــه رفتیم ولی،داربه جاماند

درسایــــــه ی دیوارِ ترک خورده،نشستیم

دیوار فروریختــــــــه،معمـــــار به جاماند

ازما کـــــه شــــــــهیدیم به میدانِ پُرازدرد

تنـــــها دلِ دیوانه ، زِپیـــــکار، به جاماند

جویایِ حقیــقت،چو به تلخی زِجهان رفت

 یک پُشـتهیاز کشـــتهی پنـدار، به جاماند

رفتیم و به جُزعشق، گنــــاهی که نکردیم

اِصرارِ شــما، زان همه اِنکار، به جاماند

گفتیم کـــــــه اُلفت نبُوَد، باطــــل وحق را

حق مُرده وباطل، ســـــرِ بازار،به جاماند

درخوابِ جهالت، گُــــــذراز، بادیه نتوان

بنگرچـه به سرپنجه ی کفتار،بـه جامانـد

ازان همـــه لطفی ،کـــــــه نمودیـد ریایی

یک سُــفره ی آلوده ی بودار، به جاماند

برمازِچه خوانیــــد، حدیثِ گـل وبلبــــــل

بلــــــبل به عَزا،گل به فنا، خاربه جاماند

با جوهرِ غم، صفــــحه ی تاریخ نوشتند

میراثِ غم ازلشکرِ خونخوار، به جاماند

تابادِ خـــــزان،بردلِ (دیوانـه )گــــذرکرد

یک شـــاعرِ ازخاطره بیزار، به جـاماند

   ازعشق سُـرودیم ونوشتیم و، نخوانـدیـد     

 رفتـــیم وزِما، شــعرشــررباربـه جـاماند   

.............................................

(دیوانه)5 2 / 0 1 / 5 9  ............

بنام نگارگرعشق...............................

...................................................

تویی که لطفِ حضورت،زِ بیکران پیـداست

هرای رویِشِ عطــرت،رســـاترین نجواست

تومعنــیِ غـــزلی، عـــارفـــانه هـادرتوست

زِعشـــقِ توست اگر،انتــــظارهم زیبـــاست

به بُهتِ چشــمِ پُرازغم،توخنــده ی سـحری

مسیحِ کوچـه مستان،کـه نعره ات مَحیاست

زعیــمِ دولتِ عشــقی و،روحِ ســبزِ اُمیــــد

سـفیرِ فتـــحِ مُبینی،بیـاکـه گــــــاهِ وفـاست

نگـــاهِ پنـــجره هـا، منتــــظربـه راهِ تواَنـد

تمـامِ حسـرتشــان بر،عبورِ ثانیـــه هـاست

شـــکوهِ ســـبزِ بهــــــاران،کویررا دریـاب

که شوقِ درتو شـکفتن،بهـانه ی دُنیـاست

بـه آبیـــاریِ دلهـــای تشــــــنه ات،بشتاب

که قطره قطره بهارت،شکوهِ این دریاست

زبـانِ شـــــاعر(دیوانـــه)را،تودانی کـــــه

سوارِ بـالِ غـــزل،واژه واژه ات،فتـواست

به اِشـتیاقِ نگـاهت، بـه سـجده گـــاهِ دِلم

گـِدایِ درگـهِ خودرا،اِجـــابتی کـه،رَواست

...............................................

آبان 5 9 (دیوانه)

بنام نگارگرعشق.....................

..............................................................

بایاری خداوند، وتشکر اززحماتِ ارزشمند جناب شیرازی عزیز،همان طورکه ایشان  مرقوم فرمودره اند...انشاءا......وبه زودی ،سایت(غزلسرا ،کلبه شاعرانه) باقالب وفرمی جدید، رونمایی شده ودرمعرض دیدِ هموندانِ عزیز،قرارخواهدگرفت....نقاضا داریم دوستان..هرچه زودتر، آنچه را ازاطلاعاتِ شخصی موردِ نیاز برای عضویت.وثبتِ درسایت هست تکمیل نموده تابهتروراحت تربتوان انهاراانتقال داد به فرم وقالبِ جدیدِ سایت ، بخصوص ثبتِ (ایمیل)....که مهمترین قسمت است...امیدواریم که به زودی زود، همگی بتوانیم..درکناریکدیگرودرسایتِ جدید، ازسروده های یکدیگر بهره ببریم..درضمن هرکدام ازعزیزان به هرشکلی که بتوانند ، جهتِ پذیرشِ اعضای جدید ومعرفیِ سایت تبلیغ نمایند...ممنون می شویم....حق یارتان اد انشاءا.............

بنام نگارگرعشق.................

...............................................................

عمرم گـــــذشت، بَرســـــرِ بـازارِ بی خودی

برحســــــرتی، زِقوطیِ عطّـــــارِ بی خودی

دربَنــــدِ نفسِ هیــــــچم و،افسونِ پوچِ خود

وامـانـده ام،بـه پیـله ی این،تـارِ بیــــــخودی

ازمـاجـــــــــرای دایـره،بســــــیـار گفتـه انـد

درحیـــــــرتم، زِنقطـه و،پرگــــــارِ بی خودی

دســــتم نمی رود،بـه دُعــــایی اگرســـــحر

دیگرچـه حـاجتَ ست،بـه افطـاربیــــــخودی

عشقی کـه عاقبت،بـه وصالش اُمیـدنیست

مـارا،چــه زجرمی دهـــداجبـارِ بیـــــــخودی

طبعم تهی ست،زانچه که باید،به شعرگفت

دل کنـده ام ازین همـه،اشـــــعارِ بی خودی

کوهی که کاه گشته و،کاهی که کوه گشت

 تـاکِی چنین اســــیر، بـه افکـاربیـــــــخودی

مـارا،یقینِ این همـه شــــــک،می برد زِخود

بیـــــــــزارِ ازخودی و،بـه انکـــــارِ بیــــخودی

مُفتــــی اگـر،حوالــــه بـه میـــــدان و،دارداد

درحیرتـم، ازین ســــــرواین،دارِ بیـــــــخودی

خودرا،مکن ازآینـــــه پنهـــــان،گـُـــریزنیست

درکیشِ مـا،چـه حـاجتِ اِنگـــارِ بیــــــــخودی

فریـاد ازین سکوت،کـه درخودنهفتــــه است

هیـــــــهـات ازین غریو،بـه تکـــرارِ بی خودی

(دیوانـــــه)راومنــــعِ چنین،بیـــــخودازخودی

آنجـا کـــــه کرده ایــــم،خوداقــرارِ بی خودی

سنگی شکسته گر،سرِمارا،به حکمتی ست

بی خود،چــه سود ازین همه،اصرارِ بیخودی

...............................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق.............

.....................................................................

می شود،ازگریـه ی سُـــــرخِ شقـایق،بگذریـم؟

پـای بَر، بـاورگـــــــذاریــــــم و،زِمنطق بگذریـم؟

شـــــکوه ی بیجـاست از،آیینه هـا گرمی کنیم

رســـمِ مردی نیست کز، هرنـاموافق، بگذریـم

درطوافِ کوی معشوق اَر،کـه لنگیــــدست دل

بـاید ازاین دل،کـه اینسان نیست لایق،بگذریـم

می شود، درمحفـــلِ اهـــلِ نظر، بتشست واز

طعـمِ شیرینِ غــــزل، رؤیـای عـاشق، بگذریـم

ســــربـه دیوارِ جهــــــالت هـــازدن، اُف بـاداُف

بـادوروئی هـــــا گر از، گفتـــارِ صـادق،بگذریـم

زیرِ پـابـایـدنهــــــــادن،گردِلت همـــــراه نیست

این چه بدمستی ست کز،درکِ حقایق،بگذریم؟

خـــــالـقِ مـاخلقتش ،دربهتـــــــرین احـوال کرد

بـدترین بـاشــــدگــراز،مخلوق وخـالـق، بگذریـم

جُــرمِ مـا(دیوانگان)جُزگفتنِ حق هیـــــچ نیست

خوش بُـوَد، درگفـــتنِ حق، ازســـــلائق بگذریـم

تـاســـحرچیزی نمـانـده، می رسدچـاووشِ مرگ

حیف بـاشــــــد بی ثمر، ازاین دقــــایق،بگذریـم

....................................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق..............

....................................................................

مستِ سِـحرِ سَـــهرَم *،تازِ تواین جـام گرفتـــم

افتخــاریست کـه از،دستِ تواِنعـــام گرفتـــــــم

کُفرِ من،رنگِ خجــــــالت بــه رُخِ آینــــــه می زد

خنــده زد آینـه تـا، شیوه ی اســـــلام گرفتـــــم

سـاکنِ  دشتِ عَـدم بودم و،بیــــــگـانه زِعشقت

وعـده ی وصـلِ توبشـــنیدم و،فرجــــام گرفتـــم

بی سرانجـامیَم اَر،شُـهره بـه عـالم شـده بنــگر

ایمنَ از،یـادِ تو شـــــــد این دل و،آرام گرفتــــــم

مُژده گـرداده بشــــــیرت،کــــــه فراقت شوداخر

مُزدِ صـبرست وصــلاتم،کـــه زِپیـــغـام گرفتـــــم

مستم اینــک،زِهمـان سجده کـه بر،پـای توکردم

همچنـان تشـنه کـه از،جـامِ لبت ،کـام گرفتــــــم

سـاقیـا، کویِ تودامِ دلِ ویرانـــــــه ی مـاشــــــد

من هم ازشوق،چه خوش جای درین،دام گرفتم

منِ (دیوانـــــه)کجــــــا،لایقِ این لطفِ توسـاقی

همـه جـــــــــا،نـامِ تُرا بُردم وخود،نـام گرفتـــــم

........................................................................

(دیوانه)

...........................

*سَهَر...(شب بیداری)

سـاهره(بیـابـان صـاف)،وازآن جهت بیـابـانش خواننـد کـه،

بیـمِ نـااَمنیِ آن،خواب راازچشـم می ربـاید..

وایضاً نـامی ست برای (صحرای محشر)

بنام نگارگرعشق............

..............................................................

باعرضِ پوزش ازتمامِ سروران.........

.......................................................................

دَربســـاطِ آفرینش ،گرکــــــــــــه پنهـانیـــــــم مـا

دَرقفس افتـــاده مُرغی، کُنــــــجِ بُستـانیـــــم مـا

صــبحِ زیبـای بهــــــاران را، بـه غـــــارت داده ایـم

بنـــــگراینـــــــک، وارثِ مُلـــــکِ زمستـانیـــــم مـا

عُمرطِی شد،بی کــه شب را،بـادُعـایی سرکنیم

خـاکمـــــان بَرسر،کــــــه دُزدِ نـامِ انسانیـــــم مـا

جـامِ وَحـدت هِشته از،کثرت طلب،خُم کرده ایــم

بَسـته پیمـانیـم وهم،بشــــکسته پیمـانیـــــم مـا

زخم هـای سـینه مـان،ازنِشترِ  جهــــلِ خودست

کـــــــافریـم و،مـدّعی بر، نَشرِ ایمـانیــــــــــم مـا

شـاعری را،پیشه بنمودیـم و،پنــــداریـــــــم گـاه

دربلادِ ســـــــربـداران،صــــــاحب عنوانیــــــم مـا

تُرّهــــاتی گرچــــــه بَر،خوردِ خلایق داده ایـــــم

مسـتحق بر،یـاوه هــــــای قومِ عصیـانیـــــم مـا

داده تدبیراَرچـــــــــــــه مـارا،لوحِ تقــــــدیرِ فریب

خود نمودیــــم اینچـنین،ازچیست نـالانیــــــم مـا

بیت بیتِ شــعرمـان،مَـدحی برای سُــــــفره بود

قـامتِ خـم،سرشــــکسته، کُنـــجِ ویرانیـــــم مـا

کـاروان بگـذشت وجُـز،خـاکســــتری برجـانمـانـد

دربیـابـان مـانـــده ای، ســــــردرگریبـانیــــــم مـا

می زنـد(دیوانــه)گر فریـادگـــــــاهی،گوشـــدار

دل ازین ویرانــــــه برگیریـــــــد،مهمـانیــــــم مـا

....................................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق...............

..................................................................

می شود،ازگریـه ی سُــــرخِ شقایق، بگـذریم؟

پـای بَر،بـاوَرگــــــــــذاریـم و،زِ منطق، بگـذریم؟

شِـکوه ی بیجـاست از،آییـــنه هـا،گرمی کنیم

رَســــمِ مردی نیست کز،هرنـاموافق ،بگـذریم

درطوافِ کــویِ معشوق اَر،کـه لنگیــدست دل

باید ازاین دل،کـه اینسان نیست لایق،بگـذریم

می شود، درمحفـــــلِ اهـلِ نظر،بنشست واز

طعـمِ شـــــیرینِ غزل،رؤیـای عـاشق،بگـذریم؟

سربـه دیوارِ جهــــــــالت هـــــازدن،اُف بـاداُف

بـادوروئی هــــــاگراز، گفـــتارِ صـادق،بگـذریم

زیرِ پـابـایـد نهــــــادن، گردلت همــــراه نیست

این چه بَدمستی ست کز،درکِ حقایق،بگذریم

خـالقِ مـا،خِلقتش در، بهتـــــرین احـوال کـــرد

بدترین بـاشــــد گراز،مخلوق وخـالق، بگـذریم

جُرمِ مـا(دیوانگـان)،جُـزگفتنِ حق،هیـچ نیست

خوش بُوَد،درگفتنِ حق، ازســــــلائق،بگـذریم

تـاسحر،چیزی نمانـده،می رسد چاووشِ مرگ

حیف بـاشـــــدبی ثمر، ازاین دقـایق، بگـذریم

...................................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق...............

..............................................................

می توان خنـــــدیـدو از، بـَدعهــــدیِ ایّـام گفت

تشـــــنه بودو ازمِی و،میخـانـه و، ازجـام گفت

می توان، مَهشــــیدرا،اِنکـارکردو تـاســــــــــحر

بـاسیاهی هاسخن ،از وحشت و، اِبهـــام گفت

می توان بـاگورهــــم،درگورِ خودِهمخـانـه شد

تـابـه محشــــر ،مـاجرایِ عِبرت وبهـــــرام گفت

درکمـــــــــــینِ صـــید بنشست و، برای دیگران

شـمّه ای ازحُــــرمتِ صــــیّادو دانـه، دام گفت

می توان پشتِ حقیقت ها،نهان گشت وسخن

ازخیـالاتِ محـال و، قصّـه از، اوهـــــــــــام گفت

قصّه هـای تلخ راهم می توان، شیرین نوشت

برفـــــرازِ دارهـــــــم، ازهِجـــــــــرتی آرام گفت

مـاهمه، آیینه ایـم و، راســـتی گفتن سزاست

نـاروابـاشد اگـــــر،آییــــنه را، دُشــــــــنام گفت

درهیـاهوی زمان، مـاییــم ویک دل، بی نشـان

درکمـــــالِ بی نشـانی، می توان از،نـام گفت

عشق را، بـاورکنیدآغـازِ هر(دیوانگــــــی)ست

تـاکـه بتوان بـاغــــــزل، ازشوکتِ فرجـام گفت

..............................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق....................

.............................................................

گـاهی شـده بـا، چِهــرِ پُرآژَنگ، بـه رقصــــیم

افسُرده زِ دَردیـم و همـاهنـگ، بـه رقصــــیم

آسـایشِ مـا، دســــتخوشِ فتـــــنه اگرگشت

غفلت زده در، نـایره ی جنـگ، بـه رقصـــــیم

بـا دَغـدغـه ی بودو نبودن، همـه بی شـــــک

پـاکیزه و،آلوده بـه صــــدرنگ، بـه رقصــــــیم

مـاراکـه نـدادنـد بـه جُـز، تنـــــگیِ دل هـــــیچ

ازچیست کـه مـا،این همه دلتنگ،بـه رقصیم

میـراث خورِ ،جیفـــــــــه ی پُر مکروفریبــــــیم

خوردیـم چواز،میوه ی نیــرنگ،بـه رقصـــــیم

دردایره ی عشق چومـا، نقطـه ی ننگــــــیم

خوش بـاد ،درین دایره بـاننـگ،بـه رقصـــــیم

عِفـــــــــریتِ گریزان،زِ سـُـــــــلیمـانِ وجودیـم

آصـف صفت از،دُزدیِ اورنـگ،بـه رقصـــــــیم

مـاییـم وســری، خورده بـه سـنگی،زِجهـالت

افسوس که در،سایهیاین سنگ،به رقصیم

(دیوانــــه) زِ دَردیـم ،کـــــــه دروادیِ حسرت

بـا دستِ پُراز، فتـــــنه ارژنگ،بـه رقصــــــیم

...........................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق.................

..................................................................

  (درسرافسانه ی آن، ماه لقـا نیست که هست)*

(بختم آشفته ی آن، زلفِ دوتانیست که هست)

.............................................................

*جناب (رندِ تبریزی)

............................................................

دَرنمــــــــازم اَثراز، لطفِ خـــــدانیست که هست

سَجده یشُکرم ازین لطف، بجانیست که هست

ســـــــــــحرازمَؤذنـه، دعوت بـه مِیَـــــــم بنمودنـد

مستم ازدعوت و،این شورِ اَدا،نیست که هست

غــــــــزلی می شــــــکفد، بـاز درآییـنه ی عشق

بیت بیتش، هنرِ شُـــــکرورضـا،نیست کـه هست

نغمه می خوانـد اگر، بُلبــــلِ طبــــعم خوش بـاد

کین غـزلخوانیَـم از، روی صفـانیست کـه هست

صــــبحِ مستی، بـه دوعـالم نفروشـــم ســـاقی

واژه هـای غــــزلم، روبـه دُعـا نیست کـه هست

اِی کـه درمیــــــکده ،مـارابـه غـــــزل می خوانی

سردَهم گربـه رَهِ عشق،ســزانیست کـه هست

حَرجی نیست اگر،گــــــــاه سـبو بشـــــــــکستم

شِـــکوه ات،بردلِ(دیوانـــه) دوانیست کـه هست

یوســـــفم، گـــــاه بـه زنـدان و،گهـــــــی تـاجورَم

هرکـه بـاشــم، زِتواُمیّــدِ رجـا ،نیست کـه هست

...............................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق.............

.................................................................

یَا مُقَّلِبَ الْقُلُوبِ وَالْاَبْصَارْ  *یَا مُدَبِّرَاللَیْلِ وَالنَّهَارْ *یَامُحَوِّلَ الْحَوْلَ وَالْاَحْوَالْ  *

حَوِّلْ حَالَنَا اِلَی اَحْسَنِ الْحَال

....................................................................

تبریک به جهتِ میلادِ فرخنده ی دُختِ گرامی پیامبرعظیم الّشأن ....وبهترین برگزیده ی خداوندِ تبارک وتعالی(صلوات الله علیهما)..روزِزن....ومادر...وایضاً فرارسیدنِ نوروز...وبهار...به همه ی عزیزانِ هموند....

شکرخداوندِرحمان ورحیم را....که سالی دیگر، از مصاحبتِ شما گرامیان...بهره بردم...وتوانستم بیاموزم ازمحضرِ تک تکِ شما بزرگواران...وجادارد که به عنوانِ کوچکترین عضوِ(کلبه)..تشکّر بنمایم ازهمگی که با اینکه هرکدامِ ازشما می توانستید...وقتِ گرانبهای خودرابه شکلِ دیگری بگذرانید.....با سعه ی صدر...به نوعی (صله ی رحم) نمودیدو....(کلبه )و(کلبه نشینان) را، موردِ لطفِ خودقراردادید.

گرچه (شاید) به (کمیّت)..اندک...ولی (به کیفیّت)....بسیار بودیم و.....محفلی دوستانه داشتیم.

حضورِ مداوم...ودلگرم کننده ی (جناب استادحاکی عزیز)...وهمه ی شما بزرگواران...غنیمتی بود که درسالی که گذشت...نصیبمان شد....و،جناب آقای بزرگ نیای عزیزودیگردوستان هم....سرافرازمان فرمودند...وافتخار دادند به(اهالی کلبه).

برای همه ی شما بزرگوران...سالِ جدید را... سرشارازشادی ، سلامت وسعادت، آروز می نمایم، .

(اُوصِیکُم عِبَادَاللَّه وَنَفسِی بِه تَقْوَاللَّه)

...............................................

همه ی ما براساسِ سنّت ها...لحظه ی تحویلِ سال راکنارِ سفره ی (هفت سین) می نشینیم...قرآن می خوانیم...ودعا می کنیم برای خانواده واحیاناً هرکسِ دیگری که موردِ نظرمان باشدوچه زیباست ان لحظه که به دور ازهمه ی ظواهر(شاید) وازصمیمِ قلب چنین کاری انجام می دهیم...خدای انشاءا....تمامِ حاجاتِ خیرتان رابراورده سازد ..که(اَفْضَلُ الْعِبَادَۀِاَلدُّعَا).......

وچه زیباتراست اگر یادی بیاوریم ازانهایی که دراین لحظه ،به هردلیل دربیمارستانها ویادرخانه ها، اسیرِ بسترِ بیماریند..ودعا بنماییم برای شفاءِ انها..پیرمردان وپیرزنانی که (شاید) به دلیلِ بی مهریِ ،ویابی معرفتی....ویابی غیرتی اطرافیان.....درخانه ی سالمندان، چشم به راهند.....یادبیاوریم از همه ی آنهایی که به دلایلِ جسمانی...در(سرای معلولین)...گرفتارند و...مثلِ ماوبچّه های ما..نمی توانند ، درکناردیگران....عیدرابگذرانندونیّتمان این باشد که درتعطیلات نوروز...با یک جعبه ی شیرینی ودسته ای گل.....نصفِ روزی رادرکنارشان باشیم..وشادشان بنماییم...ودعای خیرداشته لاشیم برای همه ی مسافران.....خانواده های چشم به راه......وعلی الخصوص دعابنماییم جوانانی را ...(اعّم ازدختروپسر) .....که دوست دارند...زندگی را...خانواده را....بچه را....ولی، ...محرومندازین نعمات الهی....(که عمده ترین دلیلِ آن بیکاری ست)وصد البته خیلی کارها ودعاهای دیگری که می توانیم انجام بدهیم به جهتِ خشنودی خداوند وبندگانِ خدا......

و بهترین دعایی که می توانیم داشته باشیم.....آرزو برای فرجِ آقا ، حضرتِ صاحب وَالعصر (صلوات الله علیه) می باشد...انشاءا.....نصیبمان باشد که دررکابش، قدم برداریم درانجام اوامرخداوند ویا، لااقل...ازمنتظرانِ واقعیش باشیم...........(آمین) 

........................................................

صدشُـکر که هردَم، زِتوبرمـا، نظری هست

وَز سایه ی لطفت، به سرِ ما، اثری هست

اردیـده توپنـــــهانی اگر، گـاه بـه گــــــاهی

برکوچه ی مـا دلشدگانت، گُــــذری هست

گوینـــــــد بیـایی تواگر، غنـچه شـــــــکوفـد

برشاخه ی گل، بلبـلِ پُرشوروشری هست

دنیـا چوگلســـــتان ودرآن، میوه ی انصـاف

وَزعدلِ توبَر، شـــاخِ شـجر، بـاروبَری هست

برروی کسی، بســــــته نگردد دَرِ اُمّیـــــــد

کزخـانـه ی دادِ توشــــــها، بـازدَری هست

حرفی نزنـد کس زِغـــم و،غصّــــــه وانـدوه

تـاحرف وحدیثِ لبِ همچون،شِـکری هست

تشویشِ قفس، دردلِ مُرغی نَبُوَد هیـــــچ

برقلّـه ی قـاف اَرنظرش، بـال وپری هست

تـاچنـــــد بگریَم ،شب وروز ازغمِ هجــــــرت

تـاچند بگویم، کـه دراین دل،شرری هست

من منتظرو، دیـده بـه راهت، کـــه بیــــایی

تادردلِ من،شوری وهم،چشمِ تری هست

جان می طلبی ازمن اگر، این توُ این جان

مُزدِ قـدَمت خواهی اگر،بــاز سری هست

گرکورشوددیــده چنــــان، دیده ی یعقوب

یوسـف چوتویی، بـازاُمیــــدِ دگری هست

جُزصـــبرمرا، چاره ی دیگر، چـه توان کرد

گوینــد کـه درصبر، نویـــــدِ ظفری هست

عیبم منمـا،زین کــــه بوَد،عشقِ توفخرم

(دیوانـه)ترازمن، مگرآیـا بشــــری هست

.......................................................

بهاران برهه ی شما عزیزان، خجسته باد،التماس دعا....(دیوانه)

بنام نگارگرعشق............

.............................................................

چـه بی ثمر، اُمیــــد بســـــته ام،بَرین سرابهـا

چنـان گُلی کـه رُســــــته در، میــانِ منجلابهـا

کنـارِ دشتِ فـاجعـه،کـه چشــمه مُرده گوییـا

اُمیــــــــد هم نمی دهـد، شـــــــــفابراِلتهـابهـا

کنـارِ دشتِ فـاجعـه،اگر دلم گرفتـــــــه است

اســـــــــــــیرِ دامِ فتـنه را، نمـانـده انتخـابهـــا

مجـالِ شِــکوه ای اگر،بـه مـادهنــد می شود

ســکوت رانوشت وزَد،بـه ســـینه ی حجـابهـا

بـه مَعبدی که روح را،به اِستخاره می کُشند

بـه رقصِ واژ می دَرم، شـــــکوهِ این حُبـابهـا

نمـازِ عشق می کنــم، اِقـامه تـاکــــه نشکند

صفوفِ فتنـه ی خَســـــان،بلوغِ انقـــــــــلابهـا

من ازدیـارِ عـاشــــقان، عَلم بـه دوشِ غیرتم

بـه خون بشویم ازرُخِ،عجوزه هـــــــاخضـابهـا

بـه قصدِ تُربتِ غزل، اگرســـفربـه سرتُراست

بـه عشق می توان گــــذر،نمودن از،طنـابهـا

............................................................

(دیوانه)

این است غزلِ (ایلِ عاشقان)که بنده به تاریخِ 4 / 1 1 / 3 9 ،سروده ام...

وجناب استادحاکی عزیز...بااقتفای زیبای خود...به آن زینت بخشیدند.......

..........................................................................................

بنام نگارگرعشق.............

...............................................................

صحبت از، شـیرین شدو فرهـاد، دل فریـادکرد

کـامِ شــــــیرین، تلخ ازین بیـداد بر، فرهـادکرد

دَرسرای عـافیت، جایی برین افسـانـه نیست

کـاش می شـــد، قصّه هـارا، ارقفس آزادکرد

با زمستانی،که میلِ رفتنش زین خانه نیست

می شودآیـا، دَمی هم ،ازبهــــــــــاران یـادکرد

طبــــعِ بـارانیِ مـارا، رَه بـه دریـا بســـــته انـد

واژه هـای شـــــــعرمن، فریـادازین بیـــدادکرد

تشـــــــنگان، تصویرِ دریـــــارا، زِخـاطربُرده انـد

درکویرِ دل، نشــــایـد صحبت از، شِمشـادکرد

گـاه چون شبنم،سحرگاهان بـه همراهِ نسیم

کـاش می شـــد، بـاغبـانِ خُفته را،اِرشـادکرد

اُف برین دیوارِ بـدبُنیـادِ حـاشــــــــــــــابـاد، اُف

مرگ بـادش هرکــــه این، دیوارِ بـد، بُنیـادکرد

رســــــــــمِ ایلِ عـاشقـان، بربی وفـائیهـانبود

بـا وفـا، گاهی شود(دیوانـه)ای را، شـادکرد

............................................................

(دیوانه)4 / 1 1 / 3 9 

بنام نگارگرعشق...........

.......................................................

رفتیم و زِمـا، شــعرِ شَرربـاربـه جـا مـانـد

یک سینه ی نـاگفته ،زِاَسرار به جامـانـد

هرچنـــد کـه ازعشق سُرودیم، بـه تکرار

هرگفتـه ونـاگفتـه، بـه تکــراربـه جـامـانـد

برقـامتِ آزاده ی مـــــــــا،رختِ عـزامُـــرد

خوش بـاد کـه رفتیم ولی، داربه جامـاند

درسـایـه ی دیوارِترک خورده نشســتیم

دیوارفرو ریختــــــــــه،معمـار بـه جـامـانـد

ازمـا،کـــــه شـــهیدیم بـه میـدانِ پُرازدَرد

تنهـا، دلِ دیوانـه زِپیــــــــکار، بـه جـامـانـد

جویـای حقیقت،چوبـه تلخی زِجهان رفت

یک پُشته ی از،کُشته ی پنـداربه جاماند

رفتیم و، به جُزعشق گناهی که نکردیم

اِصرارِ شـما، زان همه ِانکار، بـه جـامـانـد

گفتیم ،کـــــــه اُلفت نبُوَد بـاطل وحق را

حق مُرده وبـاطل، ســرِ بـازاربـه جـامـانـد

درخوابِ جهـالت، گُــــــذر از بـادیـه،نتوان

بِنگر چه بـه سرپنجه یکفتار،بـه جامـانـد

ازآن همـه لُطفی،کــــــــه نمودیـد ریـایی

یک سُفره ی آلوده ی بودار،بـه جـامـانـد

برمـا، زِچـه خوانیـد حـدیثِ گـل وبُلبـــــــل

 بلبـل بـه عزا،گـل بـه فنا،خاربـه جـامـانـد

بـا جوهرِ غم، صفــحه ی تـاریـخ نوشــتند

میراثِ غم از،لشـــکرخونخواربـه جـامـانـد

تـابـادِ خـزان، یردلِ (دیوانـه) گـــــــــذرکرد

یک شــاعرِ از، خـاطره بیزار، بـه جـامـانـد

ازعشق سُـرودیم و، نوشتیم و،نخواندید

رفتیم وزِمـا،شـــــعرِ شـرربـاربـه جـامـانـد

........................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق..........

........................................................

تمـامِ شوقِ مرا، عـــــــاشقـانـه دُزدیـدنـد

وَشورِ درغــــــــــزلم، شـاعرانـه دُزدیـدنـد

به این بهانه که شعرم،ردیف می خواهد

هرانچــــه قـافیـه را، بی بهـانـه دزدیـدنـد

گلایـه ای کـــــــــه نـدارم، اگرچـه بـاتزویر

گلایـه هــــــــــای مرا، مـاهرانـه دزدیـدنـد

به معرفت نرسیدنـداگرچه در، همه عمر

شـــــعورِ شـــــعرِمرا، عـارفـانـه دزدیـدنـد

به جُرمِ باده پرستی،به حُکمِ حاکمِ شرع

برای حَـد زدنـــــم، تـازیـانــــــــه دزدیـدنـد

بـه تـاک تُهمتِ مستی زدنـد،آنهـــــــا کـه

بسـاطِ میـــــکده هـارا، شبـانـه دزدیـدنـد

خبربَریـد بـه حـافظ، کــــــه زاهـدان دورو

حریمِ قبــــله ی دل،صـادقـانـه دزدیـدنـد

مراکـــه وارثِ (دیوانگـــانِ )شــــهرِ شبم

ستـاره ی ســـــحرم،فـاتحـانـه دزدیـدنـد

......................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق.........

................................................

مُشت می کوبم،به دیواری که از،جنسِ غم است

حجـــمِ این دیوار هم،گویـــــی برای غم، کم است

چون مَترسک، رفتـــه ازیـادم، میـانِ دشتِ هیـــــچ

زخمِ  مـارا دربیـابـان، لطفِ طوفـــــــان،مَرهم است

هیــــــچ کس، گـاهی سـلامَم را،نمی گویـد جواب

جُز، هرای بـادِ پـاییزی،کـــــــه آنهم، مُبـــــهم است

می رسد گـاهی به گوشم،نغمه ی مرغـــی ولی

آنچـــه من می فهمَم ازآن،هـای هایِ مـآتم است

شــــــــــعرِ بـاران را، نمی دانم ولی، دارم بـه یـاد

یک غــزل، بی ابتـــدا، بی قـافیه، بی خـاتم است

ریشه ی مـا، درکویرســـتان دنیـــــا، خُشک شــد

اینــکه می بینید،تصــــــــــویری زِجبرِ عـالم است

آنچـه دستـانِ مرا، بســــــته ست بـاان روزگــــار

پرچمی، ازجنسِ تســـــلیم و،گنـــــــاه ادم است

منبرِ گــــل را، بـه پـابوسِ زمســــــــتان بُرده انـد

گرچـه بلبـــــل بـاز، درتفســـیرِ خیرمقـــدم است

همچنـان (دیوانـه)ای، گه می ســــرایم نـالـه ای

می نویسـم روی دیواری،کـه ازجنسِ غم است

...............................................................

(دیوانه)

بنام نگارگرعشق........

..............................................................

می فروشــــم دلِ دیوانـه، خریـدارکجــــاست

آنکــه پروانکنــــــــد، ازدلِ خونبـــارکجـــــاست

دل، کـه آبستنِ احساسِ غـــــــزل بود، کنون

بـه فغانست ازین بـار، پرســــــــتارکجـــاست

زخم ها دارد ازین، شعله که بر، پیکرِ اوست

مرهمی خواهد اگر، دکّـه ی عطارکجـــاست

می گریزد زِ سلامی،که دراو،عـاطفه نیست

واژه ای ،ازنفسِ عاطفه سرشارکجــــــاست

کـاروانِ غــــــزل از، وادیِ دل،کرده گـــــــــذر

کوچِ عشقَ ست زِدل، قافله سالارکجـاست

بـاورش نیست دگر، خنــــده بـه لبـهای بهـار

بـاغِ سرمـازده را، شاخه ی پُربـارکجــــاست

کنــج حسرتکده دل، مانده نگـاهی بـه عبث

دل بـه انکـارچوشد،جـای براصراراکجــاست

عـاشــــقاننـد بـه حیرت، همـه ازحسرتِ دل

بـاورش آنکـه کند، زین غمِ بسیارکجـــاست

ریشـــــــه دارد،غمِ حیرت زدگـــی دردلِ مـا

درچنین معرکـه ای، فرصتِ انکـارکجـــاست

سیرم از،خاطره هایی ،که پُرازفاصله است

آنکـــه دل راکنـد از، فـاصـله بیزارکجـــاست

گربـه بـازارِ محّبت،گـذرش هست کســــــی

می فروشم دلِ (دیوانـه)، خریـدارکجــاست

........................................................

(دیوانه)