((نقض و عکس)) یک فصل سبز و زیبا گلبرگ های دیبا یک خواب پر ز رؤیا یک آسمان ثریا یک تابلو تمنا یک شاهکار زیبا یک موج پر ز غوغا یک زوج قوی زیبا یک رنگ سبز روشن یک فصل پر ز گلشن یک برف پر ز پرواز یک فصل پر ز آغاز یک گل پر از طراوت یک قافله سخاوت یک بغض پر ز باران در ساقه ی بهاران یک برگ پر ز پائیر بر شاخه ای دل انگیز یک کوه پر ز شیرین فرهاد و عشق دیرین مجنون به شب ،ستاره لیلی به رنگ لاله یک خاطره ترنم یک درد بی تکلم یک تشنه ی پر از آب یک ساقی دل ناب یک آتش پر از آب بیداری پر از خواب یک عمق پر ز معنا یک گوژپشت رعنا یک باده ی پر از می یک ناله ی پر از نی یک شهر پر ز قصه یک پادشاه خسته یک جاذبه پر از سیب یک چرخش پر از شیب بقراط پر ز سوگند یک جام هفت اورنگ یک شوکران ارسطو یک آسمان پرستو یک دامنه تفعل یک بوعلی تسلسل یک کور پر ز بینش یک لنگ پر ز رویش یک قبله ی پر از راز یک عاشق خوش آواز یک بت پر از خداوند لبریز از دماوند یک زاهد شبانه سجاده پر ترانه یک عالم پر از راز یک نافله پر از ناز یک ماه و چند ستاره یک یوسف سواره یک چشم پر ز یعقوب از روی یار محجوب یک چشمه ی صفا بخش یک زمزم شفا بخش یک خدای پر ز خون یک شروع پر جنون یک ازل پر از الست یک هبل خداپرست یک خدای سامری یک غذای حاضری یک ابد پر از شفق یک قیام پر رمق مروه ای پر از صفا کعبه ای پر از خدا یک طپش پر از حیات یک دعا پر از سمات آسمان پر از سهیل یک دعا پر از کمیل زائران پر دغل فتنه ای پر از جمل ملجمی پر از قطام در هوای او مدام یک یاس پر ز فطرت در سبزه زار عصمت یک کبود پر ز یاس میخ در به شکل داس چادری به رنگ خاک زهره بی قرار و پاک یک غنچه سه ساله یک رأس چون ستاره یک خواهر زمانه یک جسم پاره پاره یک نیزه پر ز خورشید یک خیمه گاه مهشید یک وادی پر از طور یک شامگاه پر نور نیزار پلک مهتاب لبریز از تن خواب یک لاله ی کفن پوش با خاک شد هم آغوش

((تاج زحل))

ای سرو سهی ناز پیکر

دل در طلبت،سپند و اخگر

 

بی تو گردش جهان معطل

کار اختران،جملگی ابتر

 

از یُمن وجود توست جاری

سلسبیل و هم چشمه کوثر

 

از مقدم تو ریگ بیابان

می شود،زر و لؤلؤ و گوهر

 

از نفْس الهی تو گردد

مرده،زنده و آهن و مس،زر

 

از چرخش نرگس تو چرخد

خورشید و زمین و ماه و اختر

 

از مشک دهان درّ فشانت

یاس و سوسن و لاله،معطر

 

از تابش انوار تو گردد

این کون و مکان هر دو منور

 

 

از برق تبسم تو، هستی

تاجی از زحل نهاده بر سر

 

از گرمی دستان تو دنیا

پر می شود از عدل، سراسر

 

ای خوشا

ای خوشا دل را رهین عشق دلبر داشتن

تاج شاهی بر سریر عشق بر سر داشتن

 

ای خوشا چون بیستون صد تیشه بر تن داشتن

عاشق فرهاد بودن حال خوشتر داشتن

 

ای خوشا بر بام دنیا کهکشانها داشتن

خوشه ها با نام پروین باغ اختر داشتن

 

ای خوشا با یاس بودن ژاله بر تن داشتن

چون زلیخا یوسفی را شاه و سرور داشتن

 

ای خوشا بر قله دل پرچمی افراشتن

در کلاس عشقبازان درس و منبر داشتن

 

ای خوشا چون شمع بودن شور آذر داشتن

گرد تو پروانه بودن جان دیگر داشتن

 

ای خوشا با گل نشستن یاسمنها داشتن

یادها از سوسن و سرو و صنوبر داشتن

 

ای خوشا در سلسبیلی چشمه دل داشتن

آب رکن آباد و گلگشتی به منظر داشتن

 

ای خوشا با گلعذاران حشر و نشری داشتن

ساقی میخانه بودن دل چو ساغر داشتن

 

ای خوشا از خود رهیدن شوق هجرت داشتن

جامه را بر تن دریدن جان برتر داشتن

 

هوشیار فرازمند