خدایا، ارحمُ الرّحمان توهستی
چه گویم،هرچه گویم آن،توهستی
همه ذرّاتِ عالم درسجودند
چو رّبِ آدم وحیوان توهستی
منِ دیوانه گر،دربندِ خویشم
توخوددانی که برمن ،جان توهستی
خطا باشدجُزعشقت بَرگُزیدن
چوعشقِ پاک درکیهان،توهستی
اگردارم تقاضا ازتوگاهی
چومَرهم بردلِ سوزان توهستی
بیا بُگشا دَرِ رَحمت الهی
رهایی بخشِ اززندان،توهستی
هِلا بشکن قفس،جان رارَهاکُن
به دَردم زین قفس،درمان توهستی
چه باک ازمستیِ روزوشبِ خویش
اگرساقیِ سرمستان توهستی
هرآنچه گویمت،خودواقفی چون
زبانِ حالِ "عیّاران " توهستی
-------------------------------------
* به تصحیح استاد شیخی عزیز